CHINAMAN 8
De Gehangenen
Olivier TaDuc + Serge Le Tendre • Dupuis (Spotlight)
48 p. (SC)
|
|
| Het marginale trio |
|
Chen Long Anh, die tijdens zijn uren door het leven gaat als Chinaman, heeft Blue Hill achter zich gelaten. Aan het einde van het vorige deel heeft hij immers vrienden en geliefde verlaten, opdat ze niet meer zouden lijden onder zijn aanwezigheid. Wij hebben al originelere excuses gehoord van mensen die hun lief beu zijn. Maar goed, een mens moet eten en dus werkt Chinaman voor meneer Byrne, als begeleider en lijfwacht van zijn konvooien. Na een toevallige ontmoeting, krijgt hij een nieuwe metgezel: de drukke Zed Ashe, gediplomeerd kaart- en valsspeler. En omdat alle goeie dingen uit drie bestaan, komt er even later nog een derde groepslid bij: de depressieve ex-bankovervaller Horace Curry. Samen vormen ze een ongezien marginaal trio: de Chinese goedzak, de babbelzieke bedrieger en de mislukte misdadiger (Standaard Uitgeverij, neem ons NU aan voor het verzinnen van Suske en Wiske-titels!). Dat daar problemen van moesten komen, voelden we al aan het haar op ons dikke teen. Zeker als ene Wild Cathy nog wat poen tegoed heeft van Horace en een wrede wreker (we krijgen er niet genoeg van!) de scalp wil van de volledige bende van Cathy, waar Horace vroeger deel van uitmaakte.
Chinaman, lang geleden nog stopgezet na één deel bij Casterman, is intussen een volwaardige en alom geprezen reeks geworden. Hoewel deze aflevering lang niet de beste worp is van het duo TaDuc-Le Tendre, blijven ze trouw aan de geest van de reeks: een atypische western met originele inslag. Het verhaal is deze keer wel wat minder inventief. Voor de eerste keer komen de ontmoetingen van Chinaman en de vorming van een soort 'groep' rond hem, wat onwaarschijnlijk over. Die ploegvorming is trouwens één van de stokpaardjes van Le Tendre. Ook in Op zoek naar de Tijdvogel en Taï Dor, fantaseerde hij telkens een bende van mensen bij elkaar, met elk hun eigen tekortkomingen en kwaliteiten. Wat er ook van zij, dat het verhaal deze keer wat klassieker gestoeld is en de typische zoektocht van Chinaman naar geborgenheid en stabiliteit mist, weze de heren vergeven. Chinaman blijft immers die onverbeterlijke idealist, TaDuc vertrouwt hem aan het blad toe met realistische trekken en een aangename inkleuring en het avontuur wacht ongetwijfeld op een schitterende ontknoping in het volgende deel van het tweeluik! |
|
| > PETER D'HERDT — november 2005 |
