Van een mangaboom zoals in Frankrijk is er bij ons nog geen sprake, maar wij zijn al dik tevreden met de plofjes die we de laatste jaren mogen meemaken. Want na de Nederlandstalige uitgaven van onder andere Akira, Dragon Ball, Say Hello to Black Jack en Alice 19th maken we nu kennis met een mangaklassieker in wording: 20th Century Boys van Naoki Urasawa.

Neen, niet Marc Bolan, maar een gewone Japanse jongeman speelt de hoofdrol in deze hoogst originele thriller. Kenji baat een winkeltje uit, voedt tegelijkertijd het dochtertje op van zijn spoorloos verdwenen zus en probeert zo goed en kwaad als het kan zijn bemoeizuchtige moeder te verdragen. Het saaie leven van een volwassene dus en een groot contrast met zijn kindertijd eind de jaren zestig. Toen fantaseerde er hij met zijn vriendjes op los. In een schriftje schreven ze op welke rampen de aarde zouden treffen. En ja, ze zouden later de wereld van de ondergang redden. De deugnieten hadden zelfs een eigen logo. Groot is dan ook Kenji's verbazing als in 1997 dat lang vergeten logo plots weer opduikt. En wanneer er zaken gebeuren die hij en zijn vrienden jaren geleden in hun schriftje noteerden, slaat de ongerustheid toe. Zullen zij dan toch de wereld moeten redden?

Naoki Urasawa verstaat de kunst om een boeiend verhaal te vertellen. Dat bewees hij eerder al met de thriller Monster, waarvan Kana, het mangalabel van Dargaud, ons een Nederlandstalige uitgave heeft beloofd. Met 20th Century Boys gaat Urasawa nog een stukje verder. Hij flasht back en forward dat het een lieve lust is. Zo maakt hij van deze strip een echte puzzel en is het aan de lezer om de stukjes een voor een in elkaar te passen. Dat maakt van 20th Century Boys een boeiende strip die nooit verveelt en die twintig delen lang blijft beklijven. Urasawa stopt ook genoeg humor in het verhaal om het verteerbaar te houden. Let bijvoorbeeld eens op de gelaatsuitdrukkingen van baby Kanna, die later in de reeks trouwens nog een belangrijke rol gaat spelen. Kawaii! De tekenstijl van Urasawa doet eerder westers aan. Verwacht dus geen personages met ogen als schoteltjes. Opmerkelijk is wel dat Urasawa de gezichten nogal karikaturaal tekent, terwijl de decors eerder realistisch zijn.

20th Century Boys, een echte verkoopstopper in Japan en bij onze Franstalige vrienden, heeft alles om het ook in onze contreien te maken. Maar zet dan wel je vooroordelen tegenover manga en zwart-wittekeningen even opzij om te genieten van een ijzersterke strip.