't Zit erop. De zesdelige saga met epische allures over (on)rechtmatig koningschap en/of godendom en afrekeningen binnen Keltische koninkrijken dan wel het godenrijk. Maar 't blijft allemaal in de familie. Aan de ene kant Arawn die bij zijn geboorte werd verstoten omdat hij niet over een geslachtsdeel beschikte. Het belette hem niet om, eenmaal gered door een wolvin, uit te groeien tot een te duchten krijger die op veroveringstocht trok en zelfs de dood versloeg. In zijn opmars om over de onderwereld te heersen, vindt hij zijn familie op zijn pad: vader, moeder, broers. In dit laatste deel wacht hem de ultieme confrontatie... en dan nog een en nog een.

Dit laatste deel zoeft in een rotvaart aan je voorbij door de vele gevechtsscènes. Die stonden er nu eenmaal aan te komen. Het levert alleszins spectaculair in beeld gebrachte pagina's op.

Arawn biedt fantasyvertier in het zog van Sláine of Elric. Bij zulke strips past een grof en duister geschilderd palet, iets dat Sébastien Grenier goed heeft begrepen. Hij werkt nog op de traditionele manier, met echte verf. Hij munt bovendien uit in anatomie van figuren en groteske wezens en in weinig pittoreske decors. En ook zijn vrouwtjes mogen er wezen. Een bezoekje aan zijn site is de moeite waard. Je kan er al voorsmaakjes zien van zijn volgende project La Cathédrale des Immortels op scenario van klasbak Jean-Luc Istin.