ZWARTE TRILOGIE 1
Het Leven Is Rottig
Youssef Daoudi + Philippe Bonifay/Léo Malet • Casterman
56 p. (HC)
|
|
| Het leven is een strijd... |
|
Jean is een gangster die om de stakende arbeiders te financieren geldwagens overvalt samen met drie metgezellen. Jean is ook een psychologisch geval. Zo zijn er wel meer, zullen de kijkers van Thuis denken, maar bij Jean gaat het toch wat verder dan niet meer spreken tegen Rosa of Frank laten zitten voor dokter Dré. Jean vindt het leven rottig. Het leven is een strijd en poepen is een feit! Jammer genoeg is dat laatste niet zo vast- en rechtstaand voor de protagonist van dit verhaal. De hoeren bij wie het niet lukt, knalt hij neer. Zijn vrienden die wel gelukkig zijn in de liefde, ontneemt hij het geluk, door ze te manipuleren of door ze te vermoorden. En dan is er nog Gloria, die hij al zo lang liefheeft. Enige minpuntje aan de dame is haar echtgenoot, die dan maar moet geliquideerd worden en liefst zo snel mogelijk...
Casterman waagde zich eerder al met Nestor Burma (door Tardi) aan de verstripping van een aantal romans van Léo Malet. Nu is het de beurt aan een drieluik, waarvan de delen echter ø zo heet dat dan in het promopraatje — los van elkaar kunnen gelezen worden. Malet ø en ook Bonifay (Zoo) die voor de bewerking zorgde — laat zich weer van zijn sterkste kant zien. Wat eerst een eenvoudig gangsterverhaaltje à la Al Capone en de veertig rovers lijkt te zijn, is in wezen een psychologisch spelletje waarin langzaam naar de ziel van de perverse Jean wordt gegraven. Een ongrijpbaar verlangen naar liefde vervult hem, hij hunkert meedogenloos naar macht en geniet oprecht van doden en laten doden. Het is maar de vraag welke van de drie zijn grootste drijfveer is, maar wat er ook van zij, zijn agressie en zijn gewelddadige rotzakmentaliteit moeten en zullen je choqueren. Jammer genoeg — en dat is echt het enige minpuntje — tekent nieuwkomer Daoudi net iets te maniakaal verzorgd om de donkere kant van het verhaal echt te laten bijten. Het is een eerste deel van een Donkergrijze Trilogie geworden en dat is jammer. Hoewel we de roman zelf nooit gelezen hebben, konden we tussen de regels lezen dat Malet het zoveel rauwer had bedoeld. Daoudi is ongetwijfeld een aanstormend talent en hij staat zeker zijn mannetje, maar hij mist (nog) het juiste inlevingsvermogen om hoger dan de enkels van Tardi te komen. Zijn poging is echter verdienstelijk en we geven hem dan ook in al onze goedheid een tweede en een derde kans om deze trilogie echt "zwart" te maken. |
|
| > PETER D'HERDT — november 2005 |
