Soms heeft het geen zin om een bespreking origineel te benaderen. Niet omdat de strip niet goed is, verre van zelfs, maar gewoon omdat het album er zelf niet om vraagt. Het Zwaard van Ardenois is zo'n strip. De titel is bijvoorbeeld kristalhelder: het is een ridderverhaal waar het zwaard van ridder Ardenois zaliger centraal staat. En als je de cover ziet, weet je al dat dit een spannend en toch wel grappig verhaal wordt waarin een sterke beer, een bedaarde vos en een onbehulpzaam konijntje centraal staan. En daar is helemaal niets mis mee. Dit noemt men gewoon duidelijk.

En nu verwacht iedereen dat ondergetekende bekent dat jullie hier fenomenaal om de tuin zijn geleid. Maar ook nu moeten we je ontgoochelen. Wat je ziet, is effectief wat je krijgt. En hoe graag je ook zou willen, daar is niets mis mee. Helemaal niet. De rondspattende zweetdruppels en de laaghangende konijnenoren doen je op de eerste pagina's nog wat denken dat je in een cynisch Canardo-verhaal gaat terechtkomen. Maar nee hoor, Het Zwaard van Ardenois plooit zich alras naar haar ware inspiratiebron, de goede ouwe klassieke Disney. De hoofdfiguren zijn zo weggelopen uit Robin Hood en Merlijn de Tovenaar, en al dusdanig perfect getypecast. Koning luipaard, de wijze uil, de slimme marter, domme ganzen, de sluwe vos,... Vul zelf maar aan. Ze doen mee. Enkel de paarden lijken niet bijster slim. Zij zijn juist... paarden. Wat dan weer enorm handig is voor een ridderstrip.

Ook het verhaal barst niet van originaliteit. Twintig jaar geleden werd de ultieme slechterik verslagen door onze helden en de verschillende heren van het rijk verdeelden de stukken van zijn magisch harnas. Vandaag probeert een nog ultiemere slechterik datzelfde harnas weer samen te stellen. Klinkt het je bekend? En dan? Daar is toch niets mis mee? Helemaal niet. Het gaat er om hoe dit wordt verteld en hoe dit wordt getekend! En zoals je wel kon verwachten, is dit meer dan uitstekend.

Ach, historicus Etienne Willem, die nu actief is in een Luxemburgse animatiestudio, had maar één doel voor ogen. En dat is jou, jou en jou een halfuurtje zalige ontspanning aanbieden. En dat is meer dan gelukt! Zijn Zwaard van Ardenois is even aanstekelijk — vergeef ons eeuwig cynisme — als een Thais tyfushoertje. Deze strip doet je immers glimlachen, ontspant je en pakt op het eind toch verrassend uit. Op naar deel 2 dat in april al op ons wacht!