Gearrangeerde huwelijken, verraad en vernedering tot in het bed, familietwisten, het zijn standaardelementen die de Europese kaart hielpen tekenen. De reeks Bloedkoninginnen toont aan dat achter elke man (in dit geval de homoseksuele Engelse koning Edward II) een sterke vrouw staat. Uit wraak, met haar vader als voorbeeld, is ze vastberaden haar gemaal, die in haar enkel een Franse koe ziet die erfgenamen moet baren, een lesje te leren. Met haar minnaar stuurt ze een opstand aan van Engelse barons om haar eigen zoon op de troon te krijgen. Voor het zo ver is, krijgen er een paar flink op hun doos. Er is verraad aan beide kanten.

Ja, ons moet de reeks Bloedkoninginnen niet meer overtuigen. Over deze middeleeuwse periodes valt veel te vertellen. Vooral de vrouwelijke hoofdpersonages zijn sterk uitgewerkt. Je leeft enerzijds met hen mee en tegelijk is er die koninklijke afstandelijkheid en het besef dat je alleen maar als minder betrokken toeschouwer naar dit eeuwenoude theaterdrama kijkt. Over de tekeningen hebben we als vanouds niets dan lof.

In het Frans is de reeks inmiddels uitgebreid naar vier subreeksen die zich in andere tijdperken afspelen. Behalve Isabelle en het in mei af te ronden Eleonora - De Zwarte Legende zien we nog nieuwe verhalen over Fredegonde (545-597) en de Chinese Tzu Hsi (1835-1908) tegemoet. Zou er ook eentje over koningin Fabiola in het verschiet liggen?