Deze Kroniek der Onsterfelijken heeft al heel wat watertjes doorzwommen. Niet alleen zijn er de zestiendelige (!) romanreeks van Wolfgang Hohlbein, de bijhorende luisterboeken en zelfs een heuse rockopera, sinds 2004 werken scenarist Benjamin von Eckartsberg en tekenaar Thomas von Kummant ook aan een stripcyclus. Momenteel zijn er al drie Duitstalige delen verschenen die samen ongeveer de inhoud van anderhalve roman bestrijken. Vanaf deel 3 nam Chaiko het over als tekenaar omdat von Kummant zich meer wilde toeleggen op Gung Ho dat momenteel ook in vertaling bij Gorilla verschijnt.

Het verhaal? Dat zit meer dan snor. Hohlbein is met 43 miljoen verkochte boeken dan ook niet de eerste de beste fantasyschrijver en hij recycleert hier op ingenieuze wijze de Highlander-mythe. De bombastische soundtrack van Queen die de film uit 1986 begeleidde, mag je gelukkig in de kast laten. Von Eckartsberg heeft bij de transfer van roman naar strip puik werk afgeleverd en je hebt geen kunstgrepen nodig om dadelijk in het verhaal te rollen.

We zien ene Andrej Delany namelijk al direct zijn zoon uit zijn lijden verlossen. Daarna volgen we hem op zijn gewelddadige queeste nadat inquisiteur Dominicus zijn dorp heeft platgebrand en hij er alleen het jongetje Frédéric nog terugvindt. In de loop van het verhaal blijkt dan dat Delany een onsterfelijke krijger is die steeds op miraculeuze wijze van zijn wonden weet te genezen. En doordat het bloed regelmatig van de pagina's spat, komt die gave toch wel enkele keren goed van pas.

Onze lessen Duits van het middelbaar liggen alweer enkele decennia achter ons, maar een scheve blik op de webpage Die Chronik der Unsterblichen sterkt ons vermoeden dat Hohlbein nog heel wat verrassingen uit zijn mouw heeft geschud voor de rest van deze cyclus.

De tekeningen van von Kummant zijn ietwat speciaal. Zijn decors lijken te baden in een soort van flou artistique zodat de haarscherpe figuren wat uit de achtergrond getrokken worden. Zo deed het ons soms wat denken aan de lowbudgettekenfilmpjes uit de jaren 1970. Eenmaal je hieraan gewend bent, merk je niettemin heel wat potentieel bij deze tekenaar. Alleen zijn wat zielloze cover konden we niet echt appreciëren. Maar ja: Über den Geschmack läBt sich nicht streiten!