Wat in 1985 begon met een middeleeuws avontuur met als hoofdrolspeler de jonge Hugo van Crozenc is in dertig jaar tijd geëvolueerd tot een heus familie-epos. Genoeg personages hebben de avonturen en de tijd niet overleefd en in het Frans loopt deze reeks, die al 26 delen telt, nog steeds.

Het eerste verhaal speelt zich af in 1241 en in deze bundeling, die de albums 19 en 20 bevat, zijn we aanbeland in het jaar 1261. Zowel binnen als buiten de verhaallijn is er heel wat gebeurd. De geestelijke scheppers Patrice Pellerin (Roodbaard, De Havik) en Jean-Charles Kraehn (Gil Saint-Andre, Tramp) staan al lang niet meer aan het roer. De laatste albums werden verzorgd door het duo Michel Pierret en Erik Arnoux. En vanaf deel 20 verzorgt Pierret zowel het verhaal als de tekeningen.

De avonturen van Hugo van Crozenc hebben ons altijd bevallen. De hoofdingrediënten zijn verraad, liefde, geweld en hebzucht. Dit alles speelt zich af ten tijde van de kruistochten en fanatieke Franse koningen. Kortom een tijdperk waarover genoeg te vertellen valt. Dat is ook meteen de aantrekkingskracht van deze reeks. De omstandigheden zijn vaak hard en de verhaallijn leest als een spannende roman. Gelukkig hebben de verschillende schrijvers zich nooit laten tegenhouden door emotionele banden met sommige personages. Wanneer iemands rol was uitgespeeld, viel het doek voor deze persoon. In deel 15 leek het alsof de rol van Hugo ook was uitgespeeld. Terwijl hij werd achtervolgd door de mannen van Al Mansour reed hij in een ravijn. De albums daarna gingen over zijn zoon Sigwald en dochter Mahaut. Hugo dook in album 18 onverwachts weer op om Sigwald samen met zijn moeder Nolwenn uit de problemen te helpen. In album 19 gaat deze verhaallijn verder. Sigwald staat terecht voor zijn losbandige levensstijl en de koning komt zich persoonlijk met zijn strafzaak bemoeien. Ondertussen doet Hugo er alles aan om zijn zoon te redden. Middels handig vertelde flashbacks komen we steeds meer te weten wat Hugo tijdens zijn tien jaar afwezigheid allemaal heeft moeten doorstaan. Deze flashbacks gaan verder in deel 20. Uiteindelijk komt het tot een dramatische climax met een oude bekende van Hugo. Een extra inzet is een schat van de tempeliers die oorspronkelijk uit Jeruzalem komt.

Tijdens het lezen krijgen we steeds meer het gevoel dat Sigwald de toekomstige hoofdpersoon zal worden. Maar dat was ook de bedoeling in een serie over een zekere Thorgal en diens zoon Jolan. Of onze vermoedens zullen uitkomen, weten we pas over enkele jaren.

De tekeningen van Pierret zijn geschikt voor deze serie. Zijn kracht is het tekenen van onverzorgde en doorleefde personages. En daar liepen er in de middeleeuwen heel veel van rond. Maar ook van zijn kastelen zijn we onder de indruk. Verwacht evenwel geen tekeningen van het niveau van Yves Swolfs' Legende. Minpunt is de soms te felle inkleuring, met het bijna rode paard van Hugo in deel 20 als sprekend voorbeeld.

Complimenten aan uitgeverij Daedalus voor deze verzorgde uitgave die ook nog prettig is geprijsd. Wat ons betreft worden meer series uitgegeven in dit "2 voor de prijs van 1"-concept.