In de post-apocalyptische wereld die Éric Stalner ons voorschotelt, gaat de maatschappij zoals we die kennen tenonder aan een oorlog tussen berijven. Aan de ene kant waren er de Winchs (een sneer naar Largo Winch' Groep W?). In dit laatste deel komt Lawrence erachter dat er nog een ander bedrijf is: Kalinka, uit de Oost-Europese territoria. Winch en Kalinka vochten een conflict uit met de heerschappij over het continent als inzet. Ook Engeland moest eraan geloven. Een chemische aanval verwoestte alle Engelse bases van de Winchs, en daarmee 95% van de Britse bevolking. Lawrence' grootste bekommernis is het vrijwaren van kennis uit boeken. In de ruïnes van Edinburgh gaat hij op zoek naar de universteitsbibliotheek. Hij werpt zich op als leider van een groepje gelijk- en andersgestemden die onderweg moeten afrekenen met kannibalen, restanten van de Winchs en de Kalinka's. Een plezierreisje is het niet, een happy end in de gegeven omstandigheden nog wel.

Sektor zal wellicht niet opgenomen worden in de lijst post-apoclyptische klassiekers. Het scoort welsiwaar veel punten omwille van het onderhoudende karakter. Ook de tekeningen van Stalner zijn — we blijven in de sfeer — to die for. De laatste jaren ontpopte hij zich meer en meer als een tekenaar die met veel liefde de natuur tekent en een eigen stijl kan voorleggen om bomen, planten, gebladerte en struiken te tekenen, let daar maar eens op. De platen krijgen daardoor een letterlijk groene uitstraling. Zelfs in scènes met ruïnes blijft het besef dat de natuur onuitroeibaar is, in tegenstelling tot de mens...