Achter het dankwoord van Ange, het koppel Anne en Gérard Guéro, schuilt een hele kwestie. Het zag er namelijk eventjes naar uit dat dit laatste deel niet zou verschijnen. De overname van een pak aandelen van uitgeverij Soleil door naaste concurrent Delcourt, een niet overtuigende verkoop van de eerste delen en het instantsucces van Alex Senator deden tekenaar Thierry Démarez twijfelen om nog met de serie door te gaan. Een zucht bij heel wat lezers want dit soort ergerlijke toestanden gebeurt de laatste jaren in overvloed. Lezers gaan er blijkbaar nog te veel van uit dat tekenaars exclusief voor hen en uit pure passie hun vak uitoefenen. Wel, er moet ook nog brood op de plank komen, hé? Gelukkig draaide Démarez bij.

In het vorige album ging de serie in een hogere fantasyversnelling. We verwachtten vuurwerk voor de finale. We krijgen effectief vuurwerk, zelfs behoorlijk letterlijk met hemels vol vreemde bliksemstructuren, aardbevingen en een afgrijselijk reuzemonster waar Marie van afstamt en die ze nu moet verslaan. Ondertussen dringt haar wapenbroeder William zich liefdevol en goedmenend op als iemand die meer wil dan enkel vriendschap. Dit specifiek hoofdstukje staat wat lullig tussen al het natuur- en ander geweld, maar het herinnert er ons slinks aan dat Marie ook maar een mens is, een meisje met een zware geschiedenis dat zich sterk voordoet an de buitenwereld. In de confrontatie met William staat ze in feite op haar zwakst, meer dus dan met haar zwaardje tegenover dat gigantisch creatuur.

Wie net zoals ons een fan is geworden van Démarez' tekenstijl zal de komende tijd op Alex Senator aangewezen zijn. Hoelijk zit er nog minstens een andere reeks in hem. Hij heeft bijzonder veel in zijn mars, op zowel historisch als op fantasyvlak. Dat moge nu wel bewezen zijn. Elk dankwoord is gepast.