We moesten er wat mee worstelen, met deze achtentwintigste Marsupilami. We waren niet echt mee. Maar dat is omdat we oud zijn. We komen uit een tijdperk waarin een fax state of the art was. We zijn dan maar op zoek gegaan naar de knul in onszelf die graag knikkert, dikkopjes vangt in de beek bij opa en oma en steeds twee gaten in zijn broek heeft ter hoogte van de knieën. Hij bleek ergens ter hoogte van de snoepwinkel verloren gelopen.

En die schotelden we de strip nog eens voor. Die zag het heel wat beter zitten. Domme jagers, lepe Marsupilami's, enkele moderne gadgets en een indrukwekkende flora en fauna in het fictieve Palombië zorgen voor een zeer genietbare strip.

De woordgrapjes zijn eenvoudig en de plot is wat aan de dunne kant, maar kent u negenjarigen die Ullyses lezen? Onze neefjes en nichtjes laten ons weten dat Pasen eraan komt. Waarom ze niet eens verrassen met een niet zo gekende en niet zo voor de hand liggende reeks? Bovendien leest het als een trein en draagt het verhaal het hart op de juiste plaats.

Eenvoudig vertier in een aantrekkelijk jasje. Soms moet het niet meer dan dat zijn.