Een legendarische Japanse ronin (een samoerai zonder meester) uit de feodale dertiende eeuw wordt een tweede kans gegund om zijn meesters dood te wreken. Hij wordt herboren in een eenentwintigste-eeuws, futuristisch en corrupt New York. Daar moet hij de reïncarnatie van de moordenaar van zijn meester verslaan. Maar dat is een demon. In een voor hem vreemde wereld en tijd staat de ronin tegenover zijn grootste vijand waarbij niet alleen zijn leven, maar ook zijn ziel op het spel staat.

Deze gebundelde miniserie van Frank Miller oogt en leest als een hommage aan het sf-werk van Mœbius, maar het is lelijk verouderd. De krasserige tekenstijl en de inkleuring met vooral in het begin pasteltinten is hopeloos gedateerd. In alles merk je dat dit een oud beestje uit de eighties is. De oorspronkelijke minireeks liep in 1983 en 1984.

Dit is een absolute edition zoals het fenomenale Justice van Alex Ross . Als lezer van nu, die zich nochtans graag aan de nostalgische bron laaft, hadden we een overdonderende belevenis verwacht zoals Miller het al eerder flikte met Sin City of 300. De oplettende lezer zal trouwens scènes, houdingen en gebruikte tekenstijlen herkennen die in latere albums beter tot hun recht komen. Een krijger op een briesend paard bijvoorbeeld, of het nu Ronin of Batman in De Terugkeer van de Dark Knight is. Of extreme zwart-witcontrasten met silhouetten tegen negatief uitgespaarde achtergronden die veelvuldig in Sin City voorkomen, maar dus ook al voorzichtig opduiken in Ronin.

Ronin zal vast wel een klassieker in de comicgeschiedenis zijn, daarvoor zijn de gevolgen van toen niet zomaar te negeren, maar niet elke klassieker is jaren na datum nog even sprankelend, laat staan leesbaar. Dit gezegd zijnde kostte het ons ook enkele moeizame pogingen voordat we Millers De Terugkeer van de Dark Knight gelezen kregen.