Terwijl Daedalus nog twee van de lopende vampiersreeksen van bedenker Eric Corbeyran uitgeeft, zet het een punt achter De Clan van de Draak. Het zesde deel is het slot van de verhaallijn die zich in de middeleeuwen afspeelt. Daarin draait het allemaal rond de kinderen Cylinia en Abeau. Abeau is de laatste afstammeling van een verboden gemeenschap tussen de Grote Gehoornde, de heerser over de clan van de draak, en een vrouw. Dat was nodig om het voortbestaan van de clan te bestendigen. Zijn halfzusje is op wraak belust voor het verbranden van haar moeder op de brandstapel. Ze deed er ook alles voor om Abeau uit de klauwen van de clan van de draak te redden. Die drakenorde moet zich ondertussen verdedigen tegen een legertje soldaten. Cylinia gebruikt Abeau als pasmunt om de mensen te redden, maar onderling zijn er ook twisten bij de clanleden. Deze saga over macht en familie is op ene bevredigende manier afgerond.

De samenwerking tussen Michel Suro en Eric Corbeyran vervolgde na De Clan van de Draak met De Eeuw der Schimmen dat zowat vijf eeuwen later is gesitueerd. We vinden dezelfde hoofdrolspelers Cylinia en Abeau uit De Clan van de Draak terug, nu als volwassen personages. Ze zitten Sandor G. Weltman alias baron d'Holbach achterna in het Amazonewoud. De inzet is een ruimtesteen met mysterieuze krachten. Ze werken in opdracht van de paus, maar als het hen uitkomt om een bondgenootschap met de gehoornde (hun vader) te sluiten om hem te verslaan, dan draaien ze daar hun hand niet voor om. Abeau moet er wel mee leren leven dat Cylinia telkens weer de waarheid verdraait. Helemaal verdraaid is hun incestueuze relatie. In het begin van dit vijfde deel wordt Sandor geplaagd door een visioen waarin hij geconfronteerd wordt met Floor, zijn dochter die hij van Cylinnia kreeg. Maar het is slechts schijn om de vindplaats van de steen te weten te komen. Sandor is er kapot van. Je ziet, voldoende intriges om het al vijf delen uit te zingen. Voorlopig verliest de reeks niet aan spankracht, maar mooie liedjes duren niet lang. Het volgende album sluit deze reeks af.

Over mooie liedjes gesproken. De Zang van de Vampiers is al toe aan het vijftiende deel. Nog drie albums te gaan en ook deze reeks zit erop. In Hybriden is het de bedoeling om een eerder gevangen genomen mannelijke vampier te koppelen met een zopas ook gevangen vrouwelijk specimen. Nu ze aan het hoofd staat van het imperium dat haar mentor Sandor G. Weltman uit de grond stampte, speelt Debrah duidelijk met vuur. Corbeyran weet alle juiste toetsen in te drukken om spanning te creëren, maar voor ons mogen er best wat meer actiescènes in gelast worden. Richard Guérineau excelleert daar namelijk in (pagina 9 en 10 zijn daarvan een bewijs). Deze keer worden hij en wij wat dat betreft minder op onze wenken bediend. Een veelbelovende climax maakt dan weer veel goed, tenzij je er niet van houdt om weer een album te smachten naar de verdere ontknoping van de success story.