DONJON MONSTERS 5
De Nacht van de Versierder
Jean-Emmanuel Vermot-Desroches + Lewis Trondheim/Joann Sfar • Silvester
48 p. (HC)
|
|
| Geen Kobijn-situatie graag |
|
|
In 2011 verscheen Donjon Monsters 4: De Zwarte Heer bij Uitgeverij L en sindsdien lag het hele Donjon-universum op zijn gat. Enkel de hoofdreeks Donjon Zenit raakte volledig vertaald. We weten wel dat alle reeksen waar Lewis Trondheim mee te maken heeft bij een slechts bescheiden publiek in trek zijn, maar dat publiek is wel behoorlijk fanatiek met zijn waardering voor de Donjon-verhalen. Wij delen de blijdschap over de terugkeer van Donjon, die voortaan bij Silvester onder dak is. Het voordeel is dat het nieuwe album qua formaat aansluit bij de vorige albums en ook aan de vertaling en lettering is er niet geraakt. Het grote bezwaar is dat Silvester al jarenlang talmt met het vervolgen van Kobijn... jawel, een andere reeks van Trondheim.
Donjon Monsters 5 biedt een entertainend verhaal over Jomanda, een studiegenoot van Hyacint (bekend uit de Ochtendgloren-spin-off), die ervan wordt beschuldigd een heleboel vrouwen te hebben bezwangerd. Met een ervan moet hij trouwen. Haar rijke ouders wensen een schandaal te voorkomen. Jomanda beweert bij hoog en laag dat hij nergens van weet, hij kent zijn toekomstige niet eens. Om aan de galg te ontsnappen, stemt hij toe met een huwelijk. Uiteindelijk bevalt zijn nieuwe situatie hem wel. De huwelijksnacht én de verworven rijkdom zijn een meevaller. Maar hoe zit de vork in de steel? Hyacint zoekt mee naar een oplossing. Het onderzoek krijgt de allures van een occulte detectivethriller met geslaagde komische intermezzo's. Het grappigste nevenpersonage is een debiel met vraatzucht die eveneens school loopt en per se moet slagen in zijn studies.
Het concept van Donjon Monsters bestaat erin dat elk album een afgerond verhaal is door telkens weer een andere tekenaar. Dat wil dus zeggen dat er een grote variatie is aan tekenstijlen die lang niet allemaal in de smaak zullen vallen. De stijl van Jean-Emmanuel Vermot-Desroches lijkt op die van Christophe Blain, de tekenaar van de eerste albums van Donjon Ochtendgloren. Vermot-Desroches heeft zich wel meer uitgesloofd in een fijne arcering.
Silvester had eender welke subreeks van Donjon kunnen oppikken om als eerste te vervolgen. Met Donjon Monsters 5 koos het ons inziens verstandig om ons weer te strikken. En maak er nu alsjeblieft geen aanslepende Kobijn-situatie van! |
|
| > DAVID STEENHUYSE — december 2014 |
