Als Pierre op een morgen een pakje ontvangt met enkele honderdduizenden euro's en een brief die ondertekend is met Anne Bonny, houdt de wereld voor hem heel even op met draaien. Anne Bonny was namelijk de codenaam van zijn communistisch lief, maar hij had altijd geloofd dat ze al in 1963 gestorven was. Dit feit zet een resem gebeurtenissen in gang die de drie hoofdpersonages nog dichter bij elkaar zal brengen.

Enkele maanden geleden waren we heel erg lovend over het eerste deel van deze bejaardenstrip. Het feit dat deze Nederlandse vertaling al een maand na de Franse uitgave in de winkelrekken ligt, doet ons vermoeden dat er nog wel meer mensen uitermate benieuwd waren naar de verdere avonturen van Antoine, Emile en Pierre. Deze drie tachtigers zijn nog altijd vief genoeg om de wereld zonder enig gevoel voor conformisme tegemoet te treden en je kunt dan ook niet anders dan hen ontzettend sympathiek vinden.

Scenarist Wilfrid Lupano slaagt er ook deze keer weer om een minutieus uitgekiend verhaal op poten te zetten en heeft wederom aandacht voor de lach en de traan! De running gag met de stokbroden bijvoorbeeld is van een Goscinnyaanse kwaliteit, maar daarnaast slaagt hij er ook vlotjes in om een portie drama in het verhaal te smokkelen, zonder dat het allemaal al te klef wordt.

Tel daar ook nog de ferme tekeningen van Paul Cauuet bij en we kunnen jullie nu al melden dat deze knarren hoog zullen eindigen in onze toplijst van 2014!