Wij zijn Boerke. Boerke is ons. Op ons kleinst, op ons grootst, op ons stomst en op ons meest alledaags. Als Boerke zijn veld ploegt, voelen wij onze rug meekrommen en wroeten en vloeken we mee. Wanneer Boerke een schoon en pront vrouwmens ziet, voelen we de hormonen in zijn onderbuik meedaveren.

Er is al veel inkt gevloeid over hoezeer Boerke een allegorie is van de mens, en hoe hij als eenentwintigste-eeuwse Elckerlyc ons een spiegel voorhoudt. Nu zijn al de verhalen van de eerste vijf Boerke-albums verzameld in een heuse Bijbel, en wordt het misschien tijd dat we terugkijken naar wat Boerke ons al geleerd heeft.

Boerke heeft ons geleerd dat falen mag, dat ook een loser een stripheld kan zijn. Dat de held NIET met de prinses op een wit paard richting de horizon verdwijnt, en dat dat oké is. Want tenzij jij — en we sluiten niks uit — een echte He-Man bent, of een ware Wonder Woman, dan mislukt jouw soufflé even hard als de onze, tank je ook al eens benzine in een diesel en durft zelfs de nobele kunst van het veterstrikken je al eens compleet voor gek zetten.

Dat is allemaal niet erg. Erger nog, dat is eigenlijk om eens smakelijk mee te lachen. En dat bewijst Pieter De Poortere nu al album na album. Hij is voor jouw zonden gestorven, al 77 keer, de Christus der losers.

En, godvernondevlammeste, vloekte de boer, als je deze strips nog niet hebt, dan is er nu geen excuus meer. Knoop je veters, gooi brandstof in je tractor en tuf naar de boekenwinkel voor jouw exemplaar van de Boerke Bijbel.