Na een spectaculaire ontsnapping uit een scheepskerkhof, dat rond een mysterieus eiland ontstond, vinden we de familie Kessel en hun redder in nood Ward terug op hun zeilboot, ergens midden in de oceaan. De schok om het verlies van pa Kessel zindert nog na, maar een nieuw avontuur kondigt zich al aan. Een plots opduikende mistbank verbergt niet alleen een rotskust, maar ook een dodelijk gevaar. Uit het niets duikt een enorme zwerm reusachtige insecten op. Eén ervan plant zijn angel in Toms nek waardoor deze een ware metamorfose ondergaat. Hij wordt agressief en vertoont schizofreen gedrag. Hij valt Ward aan en duikt na een woede-uitbarsting overboord. De achtervolging wordt ingezet, maar aan een nauwe doorgang loopt het schip aan de grond. Ze besluiten de boot achter te laten en na een korte klim over de rotsen ontdekken ze een tot ruïne vervallen stad waar ze al snel worden opgejaagd door een horde jagers. Vanaf dan is hun leven niet langer veilig en volgen er nog een aantal bloedstollende avonturen met als hoogtepunt het terugvinden van Tom in het labyrint. Dat is niet zomaar een labyrint, maar — zoals snel zal blijken — een dodelijk doolhof.

Tekenares Marissa Delbressine en scenarist Willem Ritstier zijn perfect op elkaar ingespeeld. Het scenario zit boordevol plotwendingen waarbij de lezer meer dan eens op het verkeerde been wordt gezet. Hij schept een mysterieuze omgeving waarin de vreemdste gebeurtenissen plaatsvinden. Hij gaat soms tot op het randje van de geloofwaardigheid, maar weet er steeds aardig mee weg te komen. Dat vertaalt zich in een vlot lopend, spannend avontuur. Het enige wat onze ergernis meermaals opwekte, is de eeuwig zeurende moeder hoewel ze zich perfect weet te handhaven in de voor haar vijandige wereld wanneer puntje bij paaltje komt.

Marissa heeft oog voor haar omgeving. Landschappen, rotsen en steden zijn perfect uitgevoerd. Al haar figuren zijn duidelijk in beeld gebracht, steeds herkenbaar met hun eigen specifieke gelaatsuitdrukkingen. Ze weet hoe ze realistische verhalen moet uitbeelden, iets wat voor haar waarschijnlijk niet echt makkelijk is, ze is namelijk ook actief als mangatekenares bij Mangafique, een collectief dat jonge mangatekenaars wil promoten bij het grote publiek. Stilzitten is aan haar niet besteed, ze verzorgt ook nog workshops over animatie, striptekenen en manga. Marissa is een echte aanwinst voor de stripwereld. We kunnen er alleen maar blij om zijn.