Na het overlijden van Minck Oosterveer was het de bedoeling dat Willem Ritstier en Fred de Heij de westernstrip Ronson Inc. verder zouden zetten, maar zover is het nooit gekomen. Uitgever Rob van Bavel besliste om de serie na twee albums stop te zetten. Willem zat nog vol nieuwe ideeën en besloot een nieuwe westernserie te creëren. Niet zomaar een, maar een horrorwestern. Beide heren zijn met verve geslaagd met hun eersteling. Wie dacht dat het er in Ronson Inc. ruig aan toe ging, zet zich best schrap bij het lezen van dit verhaal. Het scenario is flinterdun, maar de uitwerking maakt heel wat goed.

Claire DeWitt is een kleurlinge en premiejaagster. Samen met haar compagnon Gerd achtervolgt ze ergens in het zuiden van de VS, kort na de Amerikaanse Burgeroorlog, al maanden de door en door slechte schurk Johan Falk. Via doorzicht en met ontzettend veel geluk ontsnapt hij steeds aan onze premiejagers. Maar tijdens de jacht op Johan Falk maken monsters de omgeving onveilig. Als bij wonder blijft Claire hiervan steevast bespaard, het lijkt er zelfs op dat een van de creaturen haar in bescherming neemt. Voor degenen die Claire en gerd belagen loopt het integendeel fout af: ze worden uit elkaar gereten, hun ingewanden en ledematen worden in het rond verspreid. Een ware gruwel. De monsters maken het zelfs zo bont dat het leger een ongenadige jacht op hen organiseert. Ondanks alle gruwel en in het rond spattend bloed wijkt Claire niet van haar doel af. Het eerste verhaal eindigt met een dijk van een cliffhanger, dus naar alle waarschijnlijkheid verschijnt er nog een tweede verhaal.

Willem Ritstier en Fred de Heij zijn op hun best in dit verhaal en geven hun fantasie de vrije loop. Eens het verhaal op gang is, dendert het als een op hol geslagen trein verder. De lezer valt van de ene verbazing in de andere en wordt geen ogenblik rust gegund. Tot onze verwondering moesten we zelfs een paar keer glimlachen om het expliciete geweld. De strip is niet echt vrouwvriendelijk, meer dan eens wordt Claire gedegradeerd tot een zwarte bimbo waarbij haar de liefste koosnaampjes naar het hoofd worden geslingerd. "Wijfie", "gore teef" en "kreng" behoren nog tot de beleefdste.

Claire DeWitt is pure pulp, maar dan door twee vakmensen die het genre perfect beheersen. Geloof het of niet, hier houden we van. Beide heren voelen zich duidelijk in hun sas in dit genre. Waar het in het tweede verhaal naartoe gaat, is nog een raadsel, maar we kijken er alvast naar uit.