Hubert is een nogal in zichzelf gekeerde man die gefascineerd is door musea en schilderijen en thuis noest probeert om die meesterwerken na te penselen. Zijn leven wordt gekenmerkt door regelmaat (lees: saaiheid) en als hij dan de kans krijgt om eens uit de band te springen, laat hij die kelk met veel plezier aan zich voorbijgaan.

Back to the eighties! Daar moesten we aan denken toen we dit album in ons pollen kregen. Was het de Lee Towers-bril van het hoofdpersonage? Of was het misschien het nogal klassieke verhaal dat toch nogal wat parallellen vertoont met de bestseller van Maarten 't Hart, Een Vlucht Regenwulpen?

Met dit album behaalde de jonge Ben Gijsemans een grote onderscheiding aan Sint-Lukas in Brussel en dat kunnen we alleen maar terecht noemen. De man is een fantastisch tekenaar en geeft hier een mooi staaltje van zijn kunnen: adembenemende decors, feeërieke Mucha-achtige schilderijen en degelijk uitgewerkte karakterkoppen. Eén (1) voorbeeldpagina op de Frankfurter Buchmesse was trouwens al voldoende om het project aan een Franse uitgeverij te slijten. Faut le faire! We voorspellen deze Gijsemans dan ook een schitterende toekomst als stripmaker en grafisch artiest.

Toch blaast onze loftrompet ook een paar valse noten. We hebben ons ooit — naar aanleiding van De Avonden van Gerard Reve — de vraag gesteld of een boek over 'verveling' boeiende lectuur kan opleveren en na lezing van dit album lijken we met hetzelfde dilemma te zitten. De auteur brengt alles prachtig in beeld en de ritmische afwisseling in beeldtaal sleurt je blik razendsnel over de pagina's. Toch mist het verhaal jammer genoeg net die juiste dosis diepgang en originaliteit om ons volledig over de streep te trekken.

Uitgeverij Oogachtend kan met deze uitgave weer op onze dikke sympathie rekenen. Hoeveel uitgeverijen zouden het aandurven om de eerste worp van een pas afgestudeerd jonkie op de markt te gooien? Ze deden het trouwens al voor met de debuutalbums van Charlotte Dumortier (Murphy's Miserable Space Adventures) en Delphine Frantzen (Madame Pipi) en we hopen dat ze nog heel wat jonge auteurs dat eerste levensnoodzakelijke duwtje in de rug willen geven!