ESTHER 12 De Muze van Hierboven
Kim Duchateau • Oogachtend 48 p. (SC)
|
|
Holy guacomole! |
|
We hebben ooit één keer een lezersbrief naar de krant De Morgen geschreven. Dat was toen men van de ene dag op de andere de striprubriek van de pagina's haalde bij reorganisatie #37. Nooit gepubliceerd, nooit meer iets van gehoord... Toen men bij verjongingsoperatie #72 (Meer zalm? Het zal wel zijn…) ook cartoonist Kim Duchateau voor bewezen diensten bedankte, wisten we het wel zeker: De Morgen en de negende kunst, het zal nooit wat worden. Persoonlijk betreuren we het ten zeerste dat een dagblad dat zich toch profileert als dé cultuurkrant van Vlaanderen, erin slaagt om een compleet medium grotendeels te negeren. Met stripjournalist Geert De Weyer hebben ze nochtans genoeg know-how in de rangen om hier op regelmatige tijdstippen de aandacht aan te besteden die het verdient. Toegegeven, we hadden ook de indruk dat Kim zich minder en minder thuis begon te voelen in het strakke keurslijf van een dagelijkse cultuurbijlage en de laatste maanden waren zeker niet alle jokes nog even geslaagd. We houden dan ook meer van zijn werk in P-Magazine waar zijn anarchistisch kantje net iets meer vrijheid lijkt te krijgen.
De ontstaansgeschiedenis van het personage Esther is zo genoegzaam bekend. Op een gegeven moment vroeg toenmalig P-hoofdredacteur Alain Grootaers aan Kim om een hele pagina te vullen. Kims toenmalige vrouw opperde toen het idee om 'iets' met een babe te doen, voor velen toch hét bestaansrecht van het weekblad. En zo zag Esther Verkest het levenslicht. Ondertussen is ook het Nederlandse Eppo al een hele tijd overstag gegaan voor de ranzige belevenissen van onze favoriete rosse voenk (sorry, Karen!).
Met deze De Muze van Hierboven ligt album nummer 12 in de rekken en je mag je verwachten aan meer van hetzelfde: Esther gaat vreemder dan ooit, ze kruipt in de huid van een schoolgirl from hell en zelfs de bloopermachine en de kabouters krijgen weer enkele cameo's. Toch slaagt Kim er steeds weer in om nieuwe gore invalshoeken te verzinnen om zijn creatie het slechtste van haarzelve te laten geven. Jammer dat de man al tweehonderd jaar dood is, want Duchateau-De Sade was een gouden combinatie geweest!
Of zoals ene Urbanus zegt op de officiële Facebookpagina van onze dame: "De guacamolegeile supertrut op hoge hakken. Kijk haar nooit recht in het gezicht, want met haar staalblauwe ogen boort ze zo een gat in uw peppersprayflacon. Kniel allen neer voor Esther Verkest." En daar hebben we nu eens echt niks meer aan toe te voegen... |
|
> MARIO STABEL — oktober 2014 |