NICK NAFFER 1
Gangsta Zonder Blaffer
Manu Larcenet • Oog & Blik
48 p. (HC)
|
|
| Clowneske human interest |
|
2005 omschrijven als het jaar van Manu Larcenet gaat wellicht iets te ver, maar niemand kan ontkennen dat hij het afgelopen jaar ook in de Vlaamse en Nederlandse stripwinkels nadrukkelijk aanwezig was. De vertaling van de eerste twee delen van De Dagelijkse Worsteling greep ons meteen al bij de keel en deed de hoop groeien op meer vertalingen van 's mans snel aangroeiende œuvre. Oog & Blik pakte op de valreep van het eindejaar nog uit met het eerste deel van Nick Naffer.
Dit album is meer dan De Dagelijkse Worsteling typisch voor Larcenet. In een drukke mengeling van absurde, droge humor en bijtende satire neemt hij deze keer het leven in de Franse randsteden op de hak. Alle clichés over de plaatselijke clans en jeugdcriminaliteit passeren de revue: coole streettalk, stoere weddenschappen, we kennen ze stilaan wel uit Amerikaanse films en van MTV. Nick Naffer is een kleine jongen uit een immigrantenfamilie, wiens moeder hem alleen opvoedt na het verdwijnen van de vader. Ondanks zijn goede inborst loopt Nick van de ene in de andere misdaad en lijkt hij voor het ongeluk geboren.
Larcenet haalt in dit album de sociale ongelijkheid in het huidige Frankrijk uit de kast en vermengt het met zijn humor allemaal tot een mooi geheel. Daarin schuilt ook meteen de kracht van een auteur als Manu Larcenet. Onder een oppervlak van talrijke lachkrampen brengt hij een relevant verhaal dat op een bedrieglijk eenvoudige manier bijtende commentaar levert op maatschappelijke thema’s. Met de rellen in de Franse steden nog vers in het geheugen, lijkt deze Nick Naffer wel een profetische voorbode. Heel wat lezers die Larcenet leerden kennen via De Dagelijkse Worsteling, zullen raar opkijken van deze clowneske human interest. We kunnen echter niet anders dan Nick Naffer aan te prijzen. Met Manu Larcenet is er immers een auteur aan het woord die risico’s durft te nemen en zich niet neerlegt bij de verwachtingen van een almaar groeiend publiek. |
|
| > MARC BASTIJNS — december 2005 |
