Nadat hij een levensgevaarlijke situatie overleefde in een wilde rivier met waterval (gelukkig staan er in stripverhalen altijd rotsen op de juiste plaats) vindt Douwe onderdak in een verlaten hutje. Hij stelt zich vragen bij een grote collectie flessen en kruiken. Wanneer hij een van de kruiken breekt, moet Douwe een angstig miniatuursoldaatje ervan overtuigen dat hij niet de knecht is van Wredulia. Deze wrede heks stopte de hele hofhouding van koning Isobald de Vierde in flessen. Voordat Douwe iedereen kan bevrijden, daagt Wredulia op. In Douwes toverknapzak ziet ze potentieel en ze doet hem een voorstel: door de poort naar oost gaan om een boodschap te doen. In ruil zal ze de hofhouding bevrijden. Ondanks Douwes achterdocht heeft hij geen keuze. Het volgende moment moet hij hij zich uit woestijnzand graven en start een exotisch avontuur dat voor Douwe begint als slaaf aan een oliepers.

Dit verhaal is wat langer dan de vorige albums in de reeks. Voor het weekblad Donald Duck waren er niet al te veel beperkingen in lengte en het bood ruimte tot improvisatie. Pas achteraf kwam het idee om Douwe ook door een schacht naar noord, een weg naar west en een zee naar zuid te sturen. Die verhalen zijn te verwachten in de volgende albums.

Uiteraard primeren het verhaal en de tekeningen, als vanouds een aantrekkelijk in beeld gebrachte mix van humor, actie, interessante figuren en prachtige decors. Maar in feite raden we je de deze keer nadrukkelijk de hardcoverversie van dit album aan om het achtergronddossier te lezen. Daar is meer inhoudelijk werk van gemaakt dan de vorige delen want Thom Roeps eigen uitleg, met recent verkregen info, maakt het album echt interessanter.

We blijven erbij, Douwe Dabbert heeft nog niets aan charme ingeboet om jong en zich jong voelend oud te bekoren. "De weg wijst zichzef" voor Douwe Dabbert, de weg naar verdiend succes. Ook als bisnummer blijkbaar want de opgefriste herdrukken vallen in de smaak. De hardcovers van de vorige delen zijn namelijk al herdrukt.