De Canadese veeltekenaar David Finch — noem een bekende superheld en hij heeft er wel iets mee gedaan — is een fanfavoriet die als concepttekenaar was betrokken bij de verfilming van Watchmen. In 2010 stapte hij met een exclusiviteitscontract op zak van Marvel over naar DC. Hij mocht er zich ontfermen over Batman: The Dark Knight, een nieuwe reeks die rond Batman werd gelanceerd. Het was de bedoeling dat Finch de reeks zou verder schrijven, maar door de lancering van The New 52 kwamen er andere auteurs op de proppen voor een tweede verhaallijn van The Dark Knight. Niet getreurd, het verhaal dat hij in Golden Dawn voorlegt, is er een dat imponeert.

Golden Dawn past chronologisch losjes na Batman Incorporated. Batman is hier op zoek naar zijn jeugdvriendin Dawn. Zij is betrokken in een complot met Killer Croc die haar doorverkocht aan Penguin. En deze laatste gebruikt haar dan weer als lokmiddel om wraak te nemen op Batman. Maar Batman ontdekt ook dat Dawn nog iemand bijzonder kent. Stiekem is Batman nog een beetje verliefd op haar. De moeite die hij zich getroost om Dawn te redden, spreekt boekdelen. Je kan hem geen ongelijk geven. Kijk in haar ogen op pagina 8 en je bent eveneens verkocht. Maar we wijken af. Het lot dat voor Dawn is weggelegd, is pure horror. Batman schuift voor een keertje zijn interne demonen aan de kant om het tegen ware demonen op te nemen. Met Killer Croc passeerde al een van de bizarste nevenfiguren in de reeks Batman-vertalingen van RW Uitgeverij. Het sujet Etrigan en Lady Blaze, naar wiens pijpen Etrigan danst, komen rechtstreeks uit de hel. En dan vormen zij nog niet het grootste kwaad in deze verhaallijn.

Voor de tekeningen van David Finch en zijn landgenoot Jason Fabok (die Finch bij de hoofdstukken 4 en 5 hielp) past een "wauw" met open mond en een beetje kwijl. De aanval van op een gebouw klimmende duivels die Batman en Dawn met blikkerende tanden en vurige ogen belagen, is werkelijk angstaanjagend. Wauw!