Een halfjaar na deel 1 verschijnt dit vervolg en slot van het tweeluik dat de collectie Zwartlijn opende. Een ideale regelmaat om ons de gebeurtenissen uit deel 1 nog te herinneren en die ons toelaat toch nog momenten van anticipatie te koesteren. Na het onevenwichtige deel 1 om de balans te vinden tussen een verhaal met een geschiedenislesje, misdaad, bedrog in de liefde en een roadmovie is de richting die Régis Hautière wilde uitgaan nu duidelijker: de weg op voor een achtervolgingsthriller. Joaquin en Elena kunnen niet anders als ze uit handen willen blijven van verschillende partijen die het op hem, haar of hun buit hebben voorzien. De omstandigheden hebben de jonge Cubaanse ober Joaquin gehard. Samen naar de VS vluchten met de vrouw voor wie zijn hartje slaat, bleek toch niet de gevolgen te hebben die hij in zijn naïeve romantische onschuld voor ogen hield.

Wie wel resultaten boekt met wat hij voor ogen hield, is tekenaar Philippe Berthet. In onze ogen was hij wat op de dool omdat de scenario's die hij kreeg niet langer op het niveau waren van zijn kunnen, XIII Mystery 2 uitgezonderd. Het is goed dat hij zijn langlopende samenwerking met Yann — van wie we al langer vinden dat hij het spoor bijster is — even liet voor wat het was om hem weer de grandeur te laten herwinnen die hij met vroegere strips verwierf. Dan denken we aan De P.I. van Hollywood, de eerste cyclus van Pin-Up of De Weg naar Selma. Met die strips drukte hij zijn stempel. Perico is volgens ons al een eerste aanzet naar de tweede adem in Berthets carrière. Je merkt dat hij er weer zin in heeft gekregen. Vergelijk maar eens de mate van afwerking en de kadrering met zijn laatste Pin-Up-album, de spin-off De Heldendaden van Poison Ivy of Nico. Ook de inkleuring van Dominique David — mevrouw Philippe Berthet — oogt veel mooier dan in voornoemde strips.

Voor de tweede keer in zijn carrière krijgt Berthet met Zwartlijn een eigen collectie die zijn speelterrein wordt voor losstaande verhalen, geschreven door diverse scenaristen. Het derde album in de collectie wordt een afgerond verhaal op scenario van de alomtegenwoordige Zidrou. Op Berthets vraag speelt het zich af in Australië. Daarna komt er opnieuw een one-shot, dan op scenario van Sylvain Runberg. Voor de rest van de collectie is het de bedoeling dat Berthet continu kan wisselen met tijdperken, personages, andere manieren van vertellen, andere bladschikkingen en grafische uitwerkingen. Toevallig baadt het genre tot nu toe telkens in de misdaadsfeer, maar ook dat is geen constante. Zolang hij er schik in heeft, zijn wij ook in onze nopjes. We voorspellen dat het er alleen maar beter op wordt.