Weg van de stad en van zijn overbeschermende moeder. Pierre Ferra heeft een job gevonden: pastoor in Restigné, een met wijnranken omgeven dorpje waarin iedereen iedereen kent. De plaatselijke bevolking ontvangt het groentje met open armen. Alleen Renard moet niets van hem weten. De vele losse tongen beweren dat hij achter de gewelddadige dood zit van Deguelo, de belangrijkste wijnboer van Restigné...

Van 2002 is het al geleden dat we Pascal Rabaté leerden kennen met zijn magistrale Ibicus. Daarna verscheen er maar sporadisch werk van hem in het Nederlands, waarvan enkel Een Tweede Jeugd ons echt kon overtuigen. Met Losse Tongen levert hij opnieuw een bewijs van zijn onmiskenbare talent. Eigenlijk dateert deze one-shot van 1997, dus nog vóór Ibicus. Oude wijn in nieuwe zakken? Totaal niet. Dankzij een heruitgave in het Frans, waarvoor Rabaté een geweldige nieuwe cover tekende, kunnen wij nu ook genieten van dit vergeten pareltje.

Bij het lezen van Losse Tongen moesten we vaak aan Jerome K. Jerome Bloks denken. Ook Pierre Ferra is een wat naïeve en onhandige jongeman, die het met iedereen goed voorheeft, maar niettemin vastberaden is. Deze strip moet het eveneens hebben van zijn goed gedoseerde mix van milde humor, kleinmenselijke drama's en een allegaartje van kleurrijke personages.

Het lijkt wel of Pascal Rabaté voor elke strip een andere tekenstijl hanteert. Na de aquarellen in Ibicus en de losse, snelle lijnvoering in Een Tweede Jeugd, verbluft hij ons nu met erg fijne en realistische zwart-wittekeningen. Die gelaatsuitdrukkingen, die schaduwen, die details,... Dit is een grand cru die na zeventien jaar gerijpt te hebben ons uitstekend heeft gesmaakt. Proef deze strip en laat jullie tongen los om hem bij iedereen aan te bevelen!