Eerst en vooral een pluim voor de cover. Als je delen 1, 2 en 3 naast elkaar legt zie je onmiddellijk dat de uitgever streeft naar een rode draad in de covertekening. Leuke toets. In tegenstelling tot de delen 1 en 2, waar een van de hoofdpersonages de cover siert, is het nu de kwaadaardige Atoös, sexy (verkoopt altijd goed) en duidelijk geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Dit geeft aan dat de scenarist het (ietwat magere) oorspronkelijke verhaal van de vergiftigde koning wil afsluiten en de jonge held met zijn helpers op avontuur (een odyssee ?) wil sturen. En dat ziet er veelbelovend uit.

Bon, eerst deel 3. Golias komt terecht in een haven waar Atoös, priesteres van Hekate (tof dat de Griekse mythologie een rol blijft spelen) en oude bekende van de magiër Sarhan, een terreurbewind voert. Ieder jaar dient er een maagd ter beschikking van haar (voor het bloed) en haar beest (voor de rest) gesteld te worden. Daardoor kan Atoös een jaar langer haar jeugdige schoonheid behouden. Echter, een maagdelijke prinses kan haar schoonheid eeuwig garanderen en, juist, Aerena, zus van Golias, is de prooi van dienst.

De strijd met Atoös, de hellehonden en het fameuze beest geeft ons een dubbel gevoel. Enerzijds omwille van de prachtige tekeningen (lang geleden dat een beest zo treffend als beest werd neergezet) van Jérôme Lereculey, maar anderzijds toch met een zekere teleurstelling omdat ze al te gemakkelijk uitgeschakeld worden... met een kleine knipoog naar Tolkien's The Fellowship of the Ring: "you shall not pass". Een bonus is dat het gezelschap de hand kan leggen op de spiegel van de waarheid.

We hebben deel 3 met plezier gelezen en voelen de reeks groeien, zowel qua scenario als qua tekeningen. Benieuwd welke mythologische figuren er opduiken in deel 4. En geef toe, een zin als "terwijl de zonnegod Helios wegrijdt op zijn gouden wagen" is toch pure poëzie.