November 1969, de rally van Corsica. Favoriet Roger Sandman, de koploper in het klassement, staat op het punt ingehaald te worden door de wagen van Bob Neyret. Net op het ogenblik dat Bob met zijn Citroën DS de Lancia van Sandman voorbijschiet, voert deze laatste een abrupt manœuvre uit, waardoor de DS over kop gaat. Over en uit voor Bob en zijn bijrijder. Zijn sponsors zijn not amused, ze besluiten om de geldkraan dicht te draaien. Tijdens een avondje uit in de stripteasetent Crazy Horse, waar zijn nichtje Marie-Marie in al haar naakte glorie optreedt, ontplooit Bob een lumineus plan. Waarom geen vrouwelijke rijders inschakelen? Een pracht van een stunt zoals blijkt, niet alleen trekken de vrouwelijke racers enorme persaandacht, maar ook het feit dat Marie-Marie Sandman de concurrent wordt van haar vader is een hot item. Sandman, op zich al geen makkelijk figuur, voelt zich voor schut gezet. Hij besluit alle mogelijke middelen in te zetten om het Aseptogyl-team een hak te zetten. Tijdens de 39ste Rally van Monte-Carlo (januari 1970) staan de teams Lancia en Aseptogyl voor het eerst tegenover elkaar. Het wordt een ware titanenstrijd waarbij maar één de winnaar kan zijn.

Het door Metapat bedachte scenario werd losjes gebaseerd op de hobby van de Franse kaakchirurg Robert Neyret (Grenoble 1934), zeg maar Bob voor de vrienden: het semiprofessioneel rallyrijden. Hij won diverse rally's gedurende de jaren 1960 en 1970, veelal op besneeuwde en beijzelde wegen. Later richtte hij met steun van Esso en het tandpastalabel Aseptogyl een rallyteam op waarbij vooral de roze kleur en de overwegend vrouwelijke chauffeurs en copiloten de nodige aandacht trokken. Niet altijd gekozen om hun rijvaardigheden, maar veelal om hun mooie snoetje en promotionele inbreng. Metapat, pseudoniem van Patrick Bissinger, voelt perfect de jaren 1960 en 1970 aan. Hij brengt een soort doorslag van het leven van toen dat verdween door ons huidige jachtige bestaan. We voelden ons teruggegooid in een tijdperk dat voorgoed vergleden is in het verleden. Iets wat we ook terugvinden in de eerste Michel Vaillant-verhalen waarin moed, vriendschap en familiale waarden hoog in het vaandel staan, waarin tegenstanders oude vetes uitvechten, maar waar een happy end steeds om het hoekje gluurt.

Tekenaar Emilio Van der Zuiden kennen we nog van de samenwerking met tekenaar/scenarist Olivier Marin voor de eerste twee Autoreportages van Margot. Diezelfde Margot verzorgt als nevenfiguur een opgemerkt gastoptreden als non en bestuurster van de legendarische Citroën 2PK. Van der Zuiden weet het uitermate mooi te brengen. Hij brengt uiterst verzorgde tekeningen, gebaseerd op de klare lijn. Dat komt uitmuntend tot uiting in drie paginagroot uitgewerkte posters. Wat het vrouwelijke schoon echter betreft, lijkt het meer dan eens of zijn dames los staan van het verhaal. Zo showen ze de mooiste jurken en badpakken, net alsof de rally een gezellig tussendoortje is. Het mannelijk oog wil ook wel wat vrouwelijk schoon, maar de totale perfectie is soms echt wel wat te veel van het goede. Of maskeren de fraaie dames en de uitstekend nagetekende bolides soms dat het hier gaat om een flinterdun verhaal met weinig om het lijf?

Voor de liefhebbers van dit genre waartoe wij — we geven het eerlijk toe — ook behoren, is dit alvast een feest voor het oog. Als afsluiter van het album zijn er een tweetal pagina's schetsen en een fotostrip met Oom Bob en enkele van zijn fotogenieke meiden in de hoofdrol opgenomen. Op de achterkaft staat vermeld dat het om een compleet verhaal gaat, maar het is ons niet duidelijk of er nog meer verhalen zijn te verwachten over Bob Neyret. Indien er toch nog een volgend album te verwachten is, verkiezen we toch een iets of wat beter uitgewerkte cover. Nu lijkt het wat te veel op een reclame voor de Renault Alpine.