Borgo A Mozzano, Italië, ergens in de provincie Lucca. Nacht, de dorpelingen verschuilen zich achter hun hermetisch gesloten deuren en luiken. Op de brug buiten het dorp staat een strijdlustige, doodsbange jongedame. Zij trotseert het naderende gevaar dat uit het donker opduikt: een weerwolf met blikkerende tanden en gloeiende ogen. Een afgeschoten, zilveren pijl bereikt zijn doel, maar mist uitwerking. Héloïse en de weerwolf duikelen over de reling in het donkere water. Hoe is onze heldin hier in godsnaam in verzeild? Simpel, op vraag van de rijke koopman Grassi en het vooruitzicht op een flinke som geld, biedt Héloïse samen met haar strijdmakkers hun diensten aan. Opdracht: de weerwolf die de streek onveilig maakt en de bewoners terroriseert, uitschakelen. Haar vennoten zijn echter niet direct beschikbaar. Onze heldin besluit om het actieterrein te verkennen. De verkenning loopt al snel uit op een confrontatie met het monster. Het lijkt er zelfs op dat de komst van Héloïse de weerwolf strijdvaardiger maakt. De ene na de andere dorpeling wisselt steeds sneller het tijdelijke met het eeuwige.

Scenarist Richard Marazano, die we al kennen van uitstekende reeksen als Het Chimpansee-Syndroom, Genetiks™, Eco Warriors,... plaats het verhaal in een historische veertiende-eeuwse setting. Tot onze spijt vinden we dat hij het scenario van Héloïse van Montfort wel heel snel afrafelt. Het geheel is gebaseerd op een aloude legende die al meermaals in een strip passeerde. Wanneer bewoners een bouwproject niet kunnen afwerken omdat het telkens om onverklaarbare reden instort, duikt een duivel op die in ruil voor de ziel van de eerste die het bouwwerk betreedt het project afwerkt. Tot zover de legende. Gelukkig is Marazano wel zo uitgekiend dat hij nieuwe, vooral magische factoren, aan de legende toevoegt wat het scenario tot een hoger niveau brengt.

Tekenaar van dienst is de Spanjaard Alfonso Font. In de jaren 1980 publiceerde hij in bijna ieder Spaans tijdschrift. Ondanks het succes in eigen land brak hij nooit echt door in onze contreien. Bij uitgeverij Prestige, Loempia, Arboris en andere verschenen sporadisch albums, waaronder Bri d'Alban, Gevangene van de Sterren, Jon Rohner,... Al dan niet met wisselend succes. Met zijn tekenwerk is nochtans niets mis, hij weet zijn figuren tot leven te wekken, besteedt evenveel werk aan zowel bij- als hoofdfiguren. Zijn stijl is zwierig. Vooral actiescènes zijn puur vuurwerk, ze spatten als het ware uit de plaatjes.

Volgens uitgever Arboris leunt de serie dicht aan qua sfeer en inkleuring bij Torens van Schemerwoude van Hermann. Iets te veel lof vinden wij. Héloïse van Montfort is te catalogeren onder de noemer "spannend avontuur, goed voor een halfuurtje leesgenot".