Gladiatoren horen bij het oude Rome zoals Suske bij Wiske, Robert bij Bertrand en Annemieke bij Rozemieke. Er bestaan dan ook nauwelijks strips of films over het oude Rome waarin deze vervaarlijke vechters geen hoofdrol spelen of ergens op de achtergrond verschijnen. Het wekt dan ook geen verwondering dat ons traditioneel beeld van gladiatoren eerder door deze populaire media beïnvloed is, eerder dan door wetenschappelijke literatuur. Dat is ook te begrijpen, films en strips liggen zomaar voor het grijpen, kosten over het algemeen minder dan boeken en ook minder inspanningen om te bekijken. Bovendien staan de meeste van die boeken niet meteen garant voor leesplezier en dan zwijgen we nog van de hoge entertainmentwaarde van academische publicaties. Aldus zijn in ons beeld van gladiatoren tal van fouten geslopen: elk gevecht eindigde met de dood, gladiatoren begroeten elkaar voor het gevecht met de befaamde quote Ave Caesar, morituri te salutant (Heil keizer, zij die gaan sterven groeten u), gladiatoren zaten geketend vast in hun kazerne, in de arena vonden bloederige massagevechten plaats met de meest exotische wapens,... en ga zo maar door. Zelfs een kwaliteitsreeks als Murena vertoont tal van fouten tegen de correcte weergave van gladiatoren.

Wie onze vorige bespreking van Arelate 1 en 2 gelezen heeft, weet al dat historische fouten niet te vinden zijn in deze übergedocumenteerde reeks, de extra bladzijden boordevol boeiende informatie tonen dat de auteurs echte experts zijn op dit domein. Sterker nog, coscenarist Alain Genot maakt zelf als archeoloog deel uit van de reenactmentvereniging ACTA die zich gespecialiseerd heeft in het tot leven brengen van echte gladiatoren!

De vraag is natuurlijk of de samenwerking van een expert en een degelijk tekenaar als Laurent Sieurac ook zorgt voor een goed stripverhaal. We kunnen wat we eerder schreven hier alleen maar bevestigen, en zijn zelfs nog meer overtuigd. Niet alleen zijn er geen storende (ver)taalfouten meer te vinden in dit album, maar ook het verhaal leest meer ontspannen, of om het wat serieuzer te zeggen: de vertelde tijd (een aantal weken in het verhaal) is veel evenwichtiger in vergelijking met de verteltijd (één album), waardoor alles zich concentreert op één grote gebeurtenis: het grote gevecht van Vitalis, een nieuwe gladiator, en Atticus, ervaren rot in het vak, in het amfitheater van Arelate (Arles). Met dit gegeven als kapstok, worden we getrakteerd op tal van leuke weetjes over het leven in Arles in de eerste eeuw na Christus, maar ook hoe mensen elkaar konden vervloeken en hoe gewonden verzorgd werden.

Een absoluut pareltje in dit album is de dubbele bladzijde waar het amfitheater centraal staat en omgeven wordt door korte momentopnamen van gevechten, muzikanten, enthousiaste toeschouwers, dieren,... Elk van die plaatjes is gebaseerd op historisch onderzoek of archeologische vondsten, zonder de lezer daarmee om de oren te slaan. Dark Dragon Books, we smeken het jullie, breng dit uit op posterformaat... En doen jullie dat niet, we weten ondertussen hoe mensen vervloekt kunnen worden.

Dit album, waarmee de eerste cyclus afgesloten wordt, belooft een absolute topreeks te worden, die niet alleen geschiedenis, maar ook entertainment op geslaagde wijze samenbrengt. Bovendien zijn er nog tal van verhaallijnen en personages die nog verder ontwikkeld kunnen worden. Sieurac, Genot en Dark Dragon Books... perge ut instituistis!*

* Doe voort zoals jullie begonnen zijn.