Met de stripreeks Matt Peterson, over een fotoreporter die belangrijke sportevenementen verslaat maar zijn neus in onfrisse zaakjes steekt, keerde Jean-Yves Delitte in 2012 terug naar Casterman. Hij verliet de uitgeverij ooit in onmin zonder de politieke reeks Achter de Schimmen van de Macht af te maken. Dat moest scenarist Philippe Richelle in zijn plaats doen. Terwijl Matt Peterson van het toneel lijkt verdwenen, gloort alweer een nieuwe reeks aan de einder voor Delitte. Een (min of meer) maritieme reeks uiteraard en wel in twee delen.

Het Bloed van Lafaards speelt zich af in de zeventiende eeuw. Twee Britse rechercheurs onderzoeken een gruwelijke serie moorden in Engeland. De resten van drie lichamen werden gevonden en die moeten ten eerste geïdentificeerd worden terwijl ook hun moordenaar(s) gestopt moeten worden. Ondertussen vindt de zoon van de majoor van politie op zolder een twintig jaar oud dagboek van een zekere James Eddington die zijn reizen naar Nederlands-Indië, op het eiland Java, beschrijft. Het blijkt dat Eddington ook een onderzoek voerde in opdracht van de Britse kroon naar de afslachting van een naaste van de Engelse koning in het zuiden van Java. Beide onderzoeken, in het zeventiende-eeuwse heden en twintig jaar daarvoor, vertonen parallellen. En op de achtergrond daarvan sluimert een occulte rol van de Verenigde Oostindische Compagnie.

Zichzelf vernieuwen doet Jean-Yves Delitte niet. Een moordonderzoek, wat gehussel met obscure gegevens en bovenal een grote aandacht voor schepen zonder dat de scheepvaart of zeelui een nadrukkelijke hoofdrol opeisen. Op zich is het allemaal een troef voor de liefhebbers van zijn werk. De grote prenten met prachtige decors en landschappen zijn weer om van te smullen. Tegelijk kunnen we zijn criticasters paaien. Delittes reputatie als zou hij de ene reeks na de andere starten en voortijdig in de steek laten, gaat hier niet op. Er is het duidelijke vooruitzicht dat Het Bloed van Lafaards een tweeluik is waarvan het vervolg voor binnenkort staat aangekondigd.