DE SMURFEN 33 Gargamel Is Verliefd
Jeroen De Coninck + Alain Jost/Thierry Culliford • Standaard Uitgeverij 48 p. (SC)
|
|
Eenvoud siert |
|
Gargamel beklaagt zich na een bezoekje aan een gehuwde collega zijn bestaan als eenzaat die op Smurfen jaagt. De Smurfen aanhoren zijn klaagzang en schakelen tovenaar Homnibus in als eenzame hartenbureau om een geschikte partner voor Gargamel te zoeken. Er komt een leuk en mooi meisje uit de bus, maar nu moet hij nog aan haar gekoppeld worden. En daar hebben de Smurfen een hand in. De gefingeerde ontmoeting loopt op een sisser af. Wanneer Gargamel alsnog een vrouw tegen het lijf loopt, bemoeien de Smurfen zich weeral om zijn persoonlijkheid en zijn presence om te vormen naar een presentabel iemand. Zo kan hij haar beter uitnodigen voor een etentje bij hem thuis. De inspanningen van de Smurfen zijn een ruilovereenkomst voor een Smurf die Gargamel gevangen houdt. Gargamel is verliefd, dat is zeker, maar voor wie wordt het een happy end?
Mindere verhalen van De Smurfen bestaan bijna niet. Altijd zijn er wel goed gevonden elementen die knipogen naar de huidige maatschappij en in andere gevallen blijft het allemaal zeer grappig om te lezen. Eenvoud siert, en daar is De Smurfen een toonbeeld van. Elk verhaal klopt als een bus. Er valt geen speld tussen te krijgen. Over een zekere voorspelbaarheid struikelen we niet. De aanpak is zodanig professioneel dat het elke keer opnieuw een bewijs is van het serieux dat de auteurs voor de dag leggen om hun publiek te blijven inpakken. In de beginjaren was Peyo wel scherper met zijn maatschappijkritiek (denk maar aan de politiek beladen De Smurführer of Smurfe Koppen en Koppige Smurfen), maar die verhalen wisselde hij af met luchtiger verhalen. Zolang de jonkies én volwassenen zich maar kunnen amuseren, geen voor de hand liggend streven.
Vlaming Jeroen De Coninck is een van de vaste tekenaars die verbonden zijn aan Studio Peyo. We hopen ooit nog eens zijn prequel van De Fluit met Zes Smurfen in vertaling te lezen. In het vijftigste verjaardagsjaar verscheen dit album enkel in het Frans. Het was het laatste officiële album waarin Johan en Pirrewiet voorkwamen. Dit gezegd zijnde: nieuwe avonturen van deze middeleeuwse reek zijn ook welkom, maar het uitblijven ervan zal wel aan een significant verschil in verkoopcijfers liggen. |
|
> DAVID STEENHUYSE — augustus 2014 |