Een bedoelde trilogie werd de makers van Khaal niet gegund. Het verhaal moest voortijdig in deel 2 afgerond zijn. Met die dwingende boodschap in het achterhoofd gaven Valentin Sécher en Stéphane Louis allerminst verstek en eindigen het tweeluik in schoonheid. Die schoonheid zit vooral in het tekenwerk van Sécher besloten. We kunnen nog steeds moeilijk geloven dat hij als striptekenaar debuteert met deze strip! Alleen al de cover valt op om alle juiste redenen (dus niet alleen door de naakte lijven). Van de eerste tot de laatste prent knalt hij erop los. Zijn eigen inkleuring is de extra dimensie die zijn tekeningen naar een hoger niveau tilt.

Waar lezers wellicht over vallen, is het genadeloze hoofdpersonage Khaal. De man met een eigendunk om u tegen te zeggen is een eerste klas bruut voor wie je geen enkele sympathie kan opbrengen. Sinds hij uit een oneindig ver afgelegen ruimtegevangenis ontsnapte, is hij op veroveringstocht. Met twee bastaardbroers, allen verwekt in een verkrachting, vormt hij een eenheid waarvan hij de dominante kracht is. Zijn broers proberen zich van hem te distantiëren, maar dat laat Khaal niet zomaar gebeuren. Hij heeft hen nu eenmaal nodig, net zoals hij orgasmes van vrouwen nodig heeft om visioenen te kunnen raadplegen die zijn macht vergroten.

Het zit allemaal goed in elkaar, maar als het hoofdpersonage je tegenstaat, valt het niet mee om je zomaar over te geven aan het verhaal. Waarom Alejandro Jodorowsky — die het nog bonter maakt met abjecte personages, hun driften en uitspattingen — daar net wel mee wegkomt, is de vraag. Wat ons doet besluiten dat Khaal oneerlijk wordt bejegend. Dit heeft wel degelijk bestaansrecht. Met Sécher zit het sowieso goed, van hem zullen we zeker nog opkijken.