Voor elke reeks die Éric Stalner beëindigt, start hij weer een andere. En zo houdt hij steeds enkele ijzers tegelijk in het vuur. In het Nederlands vertaalt zich dat met de gekende inhaalmanoeuvres in een opeenvolging van Stalner-albums. In maart voltooide Medusa nog het vijfdelige Lijst 66 terwijl diezelfde maand Goud onder de Sneeuw van start ging bij Daedalus. In januari startte de trilogie Vito bij diezelfde uitgeverij, Stalners nieuwste reeks. Ondertussen heeft hij al andere projecten in het vooruitzicht. Maar nu is het einde aangebroken voor Ze Waren met Tien.

In dit laatste deel wisselt het kille sneeuwdecor van Rusland en de heksenketel in Parijs voor dat van het mooie eiland Corsica. We zijn inmiddels zeventien jaar na de de gebeurtenissen tijdens de Russische campagne van Napoleon Bonaparte. Jean-Baptiste Gratien is ondertussen getrouwd met Clara. Samen kregen ze drie kinderen. Commandant Joseph Colombani werpt zich op als een perfecte oom. Hij is de in ongenade, verbannen Napoleon trouw gebleven. Colombani's dochter staat in voor de zorg van de oude keizer die zo graag in zijn eigen land wil sterven. Hij krijgt dat recht niet. Het komt tot een tweespalt en Gratiens nichtje moet met Napoleon op de vlucht. Gratien komt zijn nichtje beschermen.

Met het afronden van de reeks is de cirkel waarin wraak en afrekeningen met het verleden de maat voerden rond. Stalner heeft al die tijd niet aan teken- en verteltalent ingeboet. En daarmee verdien je een vast publiek.