In 1914 laat Omer Van Tongen zich rollen door een prostituee in Antwerpen. Schilder en dokwerker Louis helpt 'm uit de nood en aanhoort Omers aparte levensverhaal. Dat begint in hartje Oost-Vlaanderen (volgens de backcover vreemd genoeg de belendende provincie West-Vlaanderen) in 1896. Omer vertelt hoe het landbouwerskoppel Francis en Maria Desmet hun baby verliest waarop de vrouw doorslaat en van de rijke familie Van Tongen een van de twee tweelingbaby's ontvoert en opvoedt alsof het haar kind is. Francis speelt noodgedwongen het spelletje mee, maar voor alle zekerheid neemt hij met zijn nieuw samengestelde gezin de benen. In het Waalse Herve kan hij aan de slag als mijnwerker. Hij stelt zich voor als een "Hollander" die een paar woorden Frans spreekt. Maar de waarheid haalt de leugens in...

Voor dit familiedrama werken vader Francis en zoon David Carin samen aan de tekeningen. Onder het pseudoniem David Caryn tekende zoonlief al de komische trilogie Alzéor Mondraggo waarna het erop leek dat hij voor het stripvak verloren leek. Francis stopte de laatste jaren met het tekenen van Lefranc en Victor Sackville. Bloedvijanden had alles in zich kunnen hebben voor een nieuwe intrede door de grote poort, maar daar laat Francis Carin als scenarist te veel kansen voor liggen. Over de tekeningen valt weinig op te merken. De personages zijn net niet mooi genoeg zodat de koppen overeenkomen met het harde labeur die de meeste personages moeten ondergaan. Carins achtergrond als tekenaar van Lefranc voor Jacques Martin, die lette op alle details, laat zich gelden voor de realistische uitwerking van de decors, kledij en het historische tijdperk.

Waar Francis Carin in faalt, is het uitspelen van de dramatische impact. Onthullingen die bij het ontdekken van Omers ware identiteit horen, wikkelt hij te snel en te terloops af. De reacties van de personages speelt Carin nauwelijks uit. Dan beginnen we ons af te vragen met welke bedoelingen Carin aan Bloedvijanden is begonnen. In zijn hoofd zit hij wellicht een paar stappen verder dan hij op papier laat uitschijnen, maar het blijft jammer dat hij goede ideeën meteen verkwanselt.