In oktober 1918 werd korporaal Adolf Hitler bij het West-Vlaamse Wervik tijdens de Eerste Wereldoorlog het slachtoffer van een Britse beschieting met gasgranaten. Het aanschijn van de wereld had er vandaag helemaal anders uitgezien als hij toen niet werd gered. In Het Oog van de Dobermanns krijgt Hitlers redding gestalte in de figuur van soldaat Arno Ixks. Twintig jaar later bedankt Hitler zijn redder, die zich intussen toelegde op de archeologie en een gerenommeerde naam is in zijn vakgebied, door hem een job aan te bieden bij de Ahnenerbe... Weigeren is niet meteen een optie. De Ahnenerbe was een onderzoeksinstituut die wetenschappelijke bewijzen voor de herkomst en superioriteit van het zogenaamde Arische ras moest vinden. Arno stelde zich al langer vragen over de zelfverheerlijking en de ideologieën van Hitler. Toch trekt hij op onderzoek naar het Himalayagebergte om een vergezochte theorie te onderzoeken want eigenlijk wil Hitler gewoon bewijzen dat hij van de goden afstamt. Onderweg wordt Arno geconfronteerd met uitspattingen die zijn afkeer voor het nazisme alleen maar versterken.

Verhalen die zich situeren in de Eerste of Tweede Wereldoorlog vinden duidelijk hun weg naar Saga Uitgaven. Met Het Oog van de Dobermanns komt er nog een reeksje bij. Patrick Cothias en Patrice Ordas kennen we al van Ambulance 13. Met even veel zin voor realisme pakken ze Het Oog van de Dobermanns aan. Met een bijkomende visie op de Duitse aandacht voor esoterie grabbelen ze nog uit de ton van verre sterrenstelsels, holle aardes en kosmisch bewustzijn. Al goed dat het realisme de bovenhand neemt waardoor het niet verzandt in zoiets als De Verborgen Geschiedenis, toch wat dit eerste deel betreft. Met het realisme van voormalig architect Beb Zanat zit het alvast snor.