Over de taalgrens hebben Le Chat en zijn geestelijke vader Philippe Geluck al heel wat jaren een iconische status bereikt. De man heeft daar een bloeiende carrière, niet alleen als stripauteur, maar ook als tv-, radio- en theatermaker. We herinneren ons ook nog de prachtige expositie in het Jubelpark in 2004, waar hij het begrip 'striptentoonstelling' een nieuwe dimensie wist te geven door serieus out-of-the-box te denken en zich niet te beperken tot muren met originelen.

Hoewel Casterman tot 2010 nauwgezet de Franstalige albums naar het Nederlands bleef vertalen, kreeg De Kat hier nooit echt voet aan de grond. In het begin maakte de uitgeverij wel eens de fout om ook de onvertaalbare woordspelingen in de bundeling mee op te nemen en dat zal hen waarschijnlijk wel wat lezers gekost hebben. Eenzelfde euvel maak je mee bij bepaalde Guust Flater-gags of Asterix-albums waar je bij enkele prenten vergeefs naar een clou blijft zoeken.

Blloan nu maakte een eigen, rigide selectie en start ook met een nieuwe nummering. De uitgeverij bereidt bovendien een serieus kattenoffensief voor: zo zouden er niet minder dan zes albums moeten verschijnen op twee jaar tijd.

Sinds 2013 verschijnt Le Chat niet langer in de Waalse krant Le Soir. Geluck gaf te kennen dat hij na dertig jaar kattenbakken nood had aan andere uitdagingen. Zijn kluizen zijn hopelijk nog genoeg gevuld met de typische Chatiaanse levensbeschouwingen: vaak absurd, soms aandoenlijk, maar altijd boenk erop!