In tegenstelling tot pakweg een Suske en Wiske word je in de albums van Jommeke zelden geconfronteerd met product placement: de auto's zijn ondefinieerbaar (op de occasionele 'geit' na), gsm's en elektronica zijn steevast witte producten. De enige uitzondering die we ons zo direct voor de geest kunnen halen is album 88: Jommeke in Bobbejaanland uit 1978. Daar weet onze held Bobbejaan Schoepen uit de handen van een gemene Amerikaan te redden en deed zo half jeugdig Vlaanderen dromen om snel eens een kijkje te gaan nemen in het nagelnieuwe cowboydorp in het Olense pretpark. We vonden het toen ontzettend jammer dat van het beloofde Jommekesland nooit veel in huis gekomen is. Shame on you, Bobbejaan!

In 2014 trekken onze vrienden nog eens naar de Kempen, nu meer bepaald naar het Zilvermeer in Mol. De computermogol Gilles Bates heeft nood aan het Molse fijne zand om zijn hightech computerbril op punt te zetten en wil daarom het Zilvermeer opkopen. Als de directeur niet direct toehapt, stuurt hij er een aantal dommekrachten op af om de boel te saboteren. Gelukkig heeft Theofiel er ook net een kampeerhutje gereserveerd en weet Jommeke er naar goede gewoonte een stokje voor te steken. Bates toont berouw en zet als compensatie zelfs een heus kinderfestival op poten: Pennenzakkenrock. Zo dient het album ook als vehikel om het twintigjarig jubileum van dit festival extra in de verf te zetten. Gerd Van Loock toont zo weer dat hij de vinger aan de kinderpols houdt, maar deinst er ook niet voor terug om wat maatschappijkritiek in het verhaal te smokkelen. Jef Nys zou goedkeurend geknikt hebben.

En wij? Wij wachten nog altijd op dat Jommekesland...