Maak kennis met de piraat Campbell. Na de moord op zijn vrouw staat hij alleen in voor de opvoeding van zijn twee dochters. Zijn grootste vijand is Inferno, een doortrapte piraat die nooit werd gestraft voor de moord op Campbells vrouw. Inferno heeft liever ook closure, maar dan op een ineens drastische manier door te proberen de Campbells voorgoed uit te schakelen. Als je al opkijkt van dit verhaalgegeven, hoed je dan voor nog straffer materiaal want daar zal je serieus van opkijken.

Deze komisch-avontuurlijke reeks heeft twee sterke troeven: het nog steeds niet aan populariteit inboetende piratengenre en het zwierige talent van José-Luis Munuera. Sinds Het Teken van de Maan, Fraternity en Betoveringen heeft de Spanjaard veel krediet opgebouwd. Met De Campbells waagt hij zich weer aan een zelfgeschreven stripserie voor een groter publiek. De opeenvolgende kortverhalen publiceert hij in het weekblad Spirou als afwisseling voor Betoveringen waar hij naarstig aan verder tekent. Het ene doet beslist niet onder voor het andere want De Campbells heeft heel wat hitpotentieel.

De Campbells is Munuera's eerste reeks die hij volledig zelf schrijft. Had-ie veel eerder moeten doen. Op een voor jongeren aangepaste, moderne vertelwijze gaat hij net heel erg klassieke verhalen achterna naar het voorbeeld van naar eigen zeggen Hoempa-Pa, Johan en Pirrewiet en de Robbedoes en Kwabbernoot-verhalen uit de jaren 1960-1970, maar ook naar stamvaders als Jean-Michel Charlier met een Errol Flynn-achtige held in de hoofdrol. De dosering van humor, gevoelens en drama is buitengewoon goed geslaagd. De souplesse waarmee hij te werk gaat, manifesteert zich zowel in de vertelling als de vormgeving van het verhaal. De ene originele vondst volgt op de andere terwijl hij trouw blijft aan voorgeschreven tradities die hij slim aanpakt. Elk nevenpersonage is een geschenk, van de klunzige rivaal Carapepino tot de vier Dalton-achtige gangsters. En dan die dialogen, jong! Die swingen als een tiet waar een ijsblokje aan te pas kwam om het nog wat puntiger te maken. Een zeer goeie vertaling dus, tegenwoordig geen sinecure.

Bij Ballon Comics is ook al een leuke nieuwe strip verschenen over een piratenfamilie (Fabrice Parmes De Familie Piraat waarvan deel 2 nog niet is vertaald), maar De Campbells is er eentje die langer meegaat. Voor de volgende delen wil Munuera zich toeleggen op steeds langere verhalen, van tien tot veertien pagina's per hoofdstuk. Wij krijgen er alvast geen genoeg van. Wij roepen De Campbells nu al uit tot een van de beste nieuwe stripreeksen van 2014.