Kirstie is een wrak. Elke spiegel, elk scherm, elke etalage die ze bekijkt, verandert na enkele ogenblikken in een bevreemdend landschap. Een kille stenen wereld die zo weggelopen lijkt uit de overweldigende schilderijen van Jacob Van Ruysdael of Caspar Friedrich. Maar eenmaal Kirstie dit bizarre territorium ziet, begint haar nachtmerrie pas echt. Uit die parallelle wereld komen gevilde wezens tevoorschijn die de knappe jongedame bruut achtervolgen. Er rest Kirstie maar één ding, en dat is lopen. Weglopen. Hard wegrennen voor die levende hel. Soms lukt het, soms niet. Maar als ze haar toch eens te pakken hebben, dan verandert ze zelf in zo’n monster. En verdwijnt ze, letterlijk opgeslorpt door die andere wereld. Enkele dagen later verschijnt ze opnieuw. Even mooi als mysterieus, maar wel met een totaal geheugenverlies. Telkens wanneer ze klaar is om een nieuw leven op te bouwen, wordt ze geroepen door die andere kant en openbaart het territorium zich opnieuw. En zo gaat haar tantaluskwelling maar door en door. Op een dag ontmoet Kirstie of wat haar huidige naam ook moge zijn, de advocaat Nigel Burn. Ze herkent hem niet. Hij haar natuurlijk wel. Ze waren immers ooit dolverliefd op elkaar. Wat is er gebeurd met haar? Nigel trekt op onderzoek uit.

Dit derde deel van Territorium was in het Frans de honderdste strip van Eric Corbeyran die gepubliceerd werd, en dan weet je het wel. Dit is vintage Corbeyran. Territorium is een spannende thriller met een serieuze dosis mysterie rechtstreeks uit de schemerzone. Het enige dat je de Fransman kan verwijten is dat hij ook nu weer bitter weinig informatie lost. Maar net als dit surplacen je begint te ergeren, lost hij een knoert van een cliffhanger. Nog drie delen en dan weten we het. Eindelijk.

Tekenaar van deze horrorstrip is Espé die nagenoeg debuteerde met deze reeks. Dit is ook duidelijk te zien. In tegenstelling tot zijn huidige succesreeks Châteaux Bordeaux, hebben zijn personages nogal wat last van een anatomische flexibiliteit. En dit steekt toch wel fors af tegenover de tekenaar van de parallelle wereld, Jean-Pierre Ugarte. Zijn schilderijen verhalen het verlaten, mistige Atlantis waar François Schuiten al albums lang naarstig op zoek naar is. Indrukwekkend in al hun verstilde schoonheid, zijn zij de ware trekpleisters van deze strip.

Territorium is een weldoordachte horrorstrip die nu eindelijk lijkt te gaan ontploffen. En dat werd tijd