Okko doodt een volslagen onschuldige noedelverkoper. Hij ziet zijn vreselijke vergissing in en moet er zich bij neerleggen dat hij oud is geworden. Meneer gaat met inkyo (pensioen) en laat zijn verbouwereerde metgezellen achter. Out with the old, in with the new... Tijd om eindelijk het ware verhaal van Okko te weten te komen. Noshin vertelt zijn leerling Tikko over de jeugd van Okko. Over hoe hij zich als zwaardvechter bekwaamde door meer in de hoek te staan dan mee te vechten met de andere leerlingen, over het verlies van zijn moeder, over de intrige die eerst zijn vader aanbelangde en daarna hemzelf.

We weten het zeker, de eerste helft van dit tweeluik is nog maar de inleiding voor de klappen die we gaan krijgen in deel 10. Met de kennis die we in deel 9 vergaren, zijn we gewapend voor wat nog moet komen. Hub kleurt de psyche van het personage bij met zowel positieve als negatieve (die bloeddorstige wreedheid!) eigenschappen die je een vollediger beeld geven van de ronin. Het strekt de auteur tot eer dat hij dit hoofdstuk volwaardig opneemt in de hoofdreeks. Voor hetzelfde geld, hem ingegeven door de commerciële dienst van de uitgeverij, had dit een prequelspin-off kunnen zijn over de jonge jaren van de populaire held. Nu liggen de kaarten anders: nog één deel, nog één laatste climax, nog één extra kans om de stripreeks Okko onsterfelijk te maken.

Tegelijk met dit album verschijnt een faai artbook met daarin artwork voor tientallen prenten, ex-librissen, kalenders, pin-ups enzoverder die Hub over de jaren maakte voor tientallen stripwinkels, marketingdoeleinden en andere nevenactiviteiten. De man kan niet alleen een fundamenteel stevig verhaal vertellen, hij is er ook de best denkbare tekenaar voor.