Suske en Wiske zitten nog steeds op het eiland Amoras van het jaar 2047. De doodgewaande Wiske is er samen met twee Skinnies en een Fattie ontsnapt uit de mijnen van Krimson. Suske komt samen met de vreemde Jérusalem terecht bij het verzet die hem als de grote Verlosser zien. In het heden bevindt de hysterische Sidonia zich in het sanatorium waar de mysterieuze Marie een foto van Suske blijkt te bezitten. Lambik en Jerom tuffen met een sleepboot over de oceaan op zoek naar professor Barabas. Die laatste zit gevangen op een jacht van Krimson waar hij een amateuristische, in elkaar geknutselde teletijdmachine moet trachten te optimaliseren. De wegen van onze helden, door tijd en ruimte gescheiden, zullen stevig moeten kronkelen alvorens ze terug samen kunnen komen.

Wie bovenstaande leest, kan niet anders dan besluiten dat er veel lijkt te gebeuren in de reeks Amoras. Door de actie op verschillende fronten te laten plaatsvinden, slagen vaklui Marc Legendre en Charel Cambré er onmiskenbaar in om een zekere vaart te creëren. Dat effect wordt nog versterkt door de extra dimensie die de tijd- en ruimtereizen hieraan toevoegen. Tegelijk stel je op het einde van elke aflevering vast dat de overkoepelende plot maar met mondjesmaat is vrijgegeven en dat het netto aantal openstaande raadsels niet meteen is afgenomen. Het is het recept dat op televisioneel gebied heel vaak wordt gehanteerd in hedendaagse successeries en in de stripwereld uitstekend wordt beheerst door bijvoorbeeld Léo. Het gevolg is dat elke aflevering een rollercoastende pageturner is waar je na afloop meteen terug op wil stappen voor een volgend ritje.

Legendre gaat daarnaast respectvol, maar toch eigenwijs om met de hoofdpersonages. De oorspronkelijke tics en karakters (de zelfingenomenheid van Lambik, de pillenverslaving van Krimson en de ietwat lankmoedige houding van diens butler Achiel) geeft hij de draai die Suske en Wiske de eenentwintigste eeuw binnenloodst. Ook op de typisch Seefhoekse humor die we van Willy Vandersteen gewend zijn (de mislukte landingen van Krimson bij zijn tijdreizen en zijn laconieke reacties erop), brengt hij een stevig laagje hedendaagse vernis aan. Knap werk dus, ook al zitten er soms wat ongeloofwaardige wendingen in. De redding van Babar door Wiske, bijvoorbeeld, lijkt ons fysiek onmogelijk. Maar misschien is dat gebrek aan pretentieuze sérieux net wat deze reeks zo charmant maakt. Dat heerlijk nostalgisch Sam- of Sarah en Robin-trekje inclusief modern sausje van vuilbekkerij garandeert de reeks een vrij unieke plaats tussen de klassieke Vlaamse jeugd- en kinderstrip en de meer realistische strip uit het zuiden. Tot slot is er ook het tekenwerk van Cambré. Mogelijk hier en daar wat slordig, maar het past uitstekend bij het tempo dat Legendre oplegt. Als je ze trouwens individueel en in alle rust bekijkt, zitten er enkele onvervalste pareltjes tussen (denk maar aan het zicht op de wijzerplaat van de kathedraal in het tweede deel).

Eerlijk: wij stonden oorspronkelijk behoorlijk sceptisch tegenover het idee voor een Suske en Wiske-spin-off. En mogelijk hoorde daar zelfs de verbastering van het woord "uitgeverij" tot allerhande eerder agrarisch getinte termen bij. Ook van een eerste voorzichtige doorbladering van de albums kregen we het niet bepaald warm, al kan dat ook aan de deprimerend regenachtige covers hebben gelegen. Als jij datzelfde probleem hebt, kunnen we je maar één ding aanraden: begin toch te lezen. En voor je het weet zal ook jij even verkocht zijn als de indrukwekkende oplage van deze reeks.