Nadat vzw Arcadia twee tevoren onvertaalde albums van Dokter Zwitser alsnog in het Nederlands uitgaf, is het nu de beurt aan Sarah Spits om haar gat te vullen... Euhhh, we bedoelen natuurlijk haar twintigste album dat Dupuis in 2005 enkel in het Frans uitgaf. Een primeur, want voor de liefhebbersuitgeverij gaat het om een eerste album in kleur. In hun papieren nieuwsbrief De Striplink beloven ze nog meer kleurenuitgaven.

De Tornadojagers bestaat uit zes kortverhalen die de rosse reporter werkelijk overal ter wereld brengt. In de VS jaagt ze mee op tornado's, in Canada en Afrika zijn ondoordachtige houtkap en kindsoldaten een hot issue, in Mali kampt ze met de droogte en kruist het verhaal zich met een archeologische vondst, in Mauritius raakt ze pisnijdig van jaloezie en lopen er dodo's en oude bekende vijanden rond, tussen Kazachstan en Oezbekistan ontmoet ze een kapitein die in een uitgedroogd Aralmeer op betere tijden wacht en op Antarctica spuwt een vulkaan lava en ontdekt ze een zeer vreemde basis, misschien wel van buitenaardse afkomst.

Wat Sarah Spits met Natasja en Yoko Tsuno, haar twee oude collega's uit het weekblad Robbedoes, gemeen heeft, is haar tomeloze energie. Bijna rücksichtslos stort ze zich in gelijk welk avontuur. Afhankelijk van de thema's die auteur Marc Wasterlain wil aansnijden, meestal ingegeven door waar diverse ngo's zich internationaal voor inzetten, vertolkt ze hierin een rol van betekenis als heroïsch stripfiguur of integendeel als een verslaggeefster zonder meer die aan de kant blijft staan. In het tweede geval leest het meer als een minidocumentaire die niet zou misstaan op National Geographic, maar die ons striphartje toch niet harder doet slaan. Laat Sarah dus maar eens lekker stikjaloers zijn op een bloedmooie assistente van een archeoloog of haar moedergevoelens botvieren op een zeehondenjong wiens ouders werden afgeslacht of een belager vloeren met een judogreep. Dit soort scènes maken van haar een personage van vlees en bloed in plaats van een ambassadrice van het goede doel.

De beperking van het aantal pagina's per kortverhaal laat zich soms gelden in het uitwerken van de ideeën. Als er ineens wordt geopperd dat dodo's een oorzaak kunnen zijn voor een plantaardige rariteit stuit het gezelschap een halve pagina verder plots op enkele levende specimen van de uitgestorven dierensoort. Maar voordat je daar een "ja, zeg!" op formuleert en met je ogen rolt, ben je toch alweer het begin van het volgende kortverhaal aan het lezen. Wasterlain heeft sowieso veel te vertellen. Hij waakt gelukkig nog wel over de entertainmentwaarde die de meeste stripliefhebbers als een noodzakelijke voorwaarde verlangen.