Dat André Juillard sinds het in 1999 verschenen Het Voronov-Complot een van de vaste tekenaars van de reeks Blake en Mortimer is, kent een langere voorgeschiedenis. In 1984 tekende hij voor een speciaal Edgar P. Jacobs-hommagenummer van Kuifje een kortverhaal van Blake en Mortimer waarin de hoofdfiguren al wat ouder zijn en terugkeren naar Egypte om er Nasir opnieuw te ontmoeten. Jacobs stuurde Juillard een briefje met wat complimenten. Het leidde naar een langere briefwisseling. Na Jacobs' dood vroeg Fondation Jacobs in 1987 al eens aan Juillard om het tweede deel van De 3 Formules van Professor Sato te tekenen. Juillard weigerde omdat hij er zich toen nog niet bekwaam voor voelde en hij hield ook niet van het eerste deel. Over het uiteindelijke resultaat van Bob De Moor toonde hij zich ontgoocheld (net zoals Jacques Martin aan wie de Fondation het eerst vroeg). Jaren later aanvaardde hij alsnog de klus. Hij kwam meer beslagen op het ijs en omdat het verhaal van Yves Sente zich afspeelt in de jaren 1950 met de gewenste grafiek van Het Gele Teken hapte hij toe.

Aanvankelijk was het de bedoeling om Blake en Mortimer samen met Didier Convard te tekenen. In 1976 voerden ze al een gezamenlijke tekenklus uit voor Les Missions d'Isabelle Fantouri. Maar samenwerken was niet evident. Wie zou de voorgronden maken of de decors en de hoofdpersonages als ze op de achtergrond staan? Bovendien is Juillard een te grote individualist. Na twee platen werd de samenwerking gestaakt en Convard beperkte zich tot de inkleuring van Het Voronov-Complot. In 1998 werkten de twee ook samen voor Le Dernier Chapitre, een reeks door Convard geschreven en door Juillard geïllustreerde kortverhalen waarin het laatste hoofdstuk wordt verteld van enkele populaire striphelden. Convard verzon eindes voor Johan en Pirrewiet, Roodbaard, Tanguy en Laverdure en Blake en Mortimer. Juillard tekende de stripfiguren op hun oude dag. Er bestaat ook een verhaal van een oudere Kuifje, maar rechtenhouder Moulinsart stak daar een stokje voor. Na vier boeken stopten de auteurs met het project. Alleen dat van Blake en Mortimer werd jaren later opgepikt voor een herziene heruitgave en dat verschijnt nu ook in vertaling als een buitenreeksalbum.

Het Gedroomde Avontuur is dus géén stripverhaal, wel een reeks illustraties met een weergave van een briefwisseling tussen de beide helden op rust, hun herinneringen en andere mijmeringen... hun allerlaatste avontuur! Het album op liggend formaat is een kleinood te noemen, een hebbeding vooral, maar dan enkel voor verknochte Blake en Mortimer-fans en bij uitbreiding liefhebbers van de tekeningen van André Juillard. Erg veel inhoud heeft het album niet te bieden. Een reeks mooie prenten is het nog wel.

Op de keper beschouwd is deze uitgave misschien een voorzichtige voorbode van een verhoogde albumfrequentie waarbij verschillende auteursteams een ritme van twee reguliere albums — échte albums dan! — per jaar moeten kunnen bolwerken.