Op het einde van het vorige deel gaf Mattéo zich aan bij het lokale politiekantoor en werd hij naar Cayenne gestuurd, een berucht bagno waar de Franse regering maar al te graag 's lands ongure sujetten deponeerde. Door een tijdsprong van een kleine twintig jaar krijgen we jammer genoeg maar heel zijdelings iets over die periode te weten. Misschien had de auteur een beetje schrik om in het vaarwater van Henri Charrières Papillon terecht te komen, een boek dat zowat dezelfde thematiek behandelt.

Stonden we in de vorige twee delen nog midden in de kruitdampen, nu schakelt Jean-Pierre Gibrat een versnelling lager en geeft hij zijn protagonist de tijd om even op adem te komen. Er wordt veel gewandeld, gepicknickt en gezwommen in dit album en Mattéo komt ook zijn oude vlam Juliette tegen die enkele (on)aangename verrassingen voor hem in petto heet. Dit derde deel een overgangsalbum noemen, zou echter het boek serieuze oneer aandoen. Daarvoor bieden de subtiele en geleidelijke stemmingswijzigingen een te grote meerwaarde. Het boottochtje op het einde bijvoorbeeld laat zien dat de anarchistische sympathieën van de bende nog niet afgenomen zijn en zo is het de perfecte cliffhanger richting de afsluitende delen 4 en 5. Deel 4 zal zich afspelen tijdens de Spaanse burgeroorlog, een bloederig conflict dat in onze contreien nogal eens over het hoofd gezien werd/wordt. We hadden in die periode natuurlijk andere katjes te geselen hier. Het laatste deel speelt zich af tijdens die periode, de Tweede Wereldoorlog.

We zijn een grote fan van Gibrat. Hij dreunt geen geschiedenislesjes op, maar toont steeds de menselijke kant van zijn personages tegen de achtergrond van een of ander twintigste-eeuws conflict. Door wat afstand te nemen van het totaalplaatje, maar tegelijk te focussen op de verhalen van alledag, vergroot hij heel spitsvondig de betrokkenheid van de lezer. En bovendien penseelt hij — ook niet onbelangrijk — de schoonste vrouwen op onze planète BD!