De laatste jaren nemen luchtvaartstrips een — pun intended! — hoge vlucht door het succes van onder meer de strips van Romain Hugault. Tanguy en Laverdure verschijnen weer in het Nederlands en zelfs de strippiloot bij uitstek Buck Danny beleefde zijn langverwachte comeback. Daedalus vertaalt momenteel luchtvaartreeksen die bij Delcourt en Paquet verschijnen. Laten we Lady Spitfire en Woestijnvalk (nog) eens van naderbij bekijken.

Laure Chevalier is het vliegen met de paplepel ingegeven. Als dochter van een held uit de Eerste Wereldoorlog vloog ze als puber al door het zwerk. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog vinden we haar terug in Engeland waar ze wenst mee te vliegen bij de Royal Air Force. Maar daar zitten ze niet te wachten op juffertjes die hun kostbare Spitfires bedienen. Ze zal dus haar mannetje moeten staan... letterlijk! Met wat hulp en een vermomming neemt ze dienst in de hoedanigheid van piloot Charlie. Een eerste missie laat niet lang op zich wachten. In haar Spitfire vliegt ze Duitse Messerschmits tegemoet.

Aan originaliteit hoef je je niet te verwachten, het persoonswisselthema gaat al wel langer mee. De meeste momenten waarin de emotionaliteit van Laure het verhaal sturen, ontsporen naar het sentimentele. En toch zijn we er mee weg. Dit eerste deel vliegt er goed in. Voor de luchtduels steken we onze duim op. De aanpak is fris. De tekeningen zijn daarentegen wisselvallig, aantrekkelijk realisme is nu eenmaal niet elke tekenaar gegeven. Maar Laure bezit voldoende charmes om ons te overtuigen het vervolg van de reeks af te wachten. De inkleuring is van Pierre Schelle. De warme gloed zal je wellicht herkennen uit Golden City dat hij eveneens van een digitaal kleurtje voorziet.

Eveneens wisselvallig van tekenstijl is Woestijnvalk waarvan deel 3 inmiddels is verschenen. In bepaalde perspectieven komen de personages allerminst goed over. En in datzelfde perspectief (gezichten van onderen gezien) volhardt Franz Zumstein nu net te veel in de boosheid. Toch gaat hij er hard op vooruit sinds het eerste album waar we ook al bezwaren tegen het tekenwerk bij optekenden.

In deze reeks zijn de thema's rijker aanwezig. Een Libische jongen, bezeten van vliegtuigen, op zoek naar zijn ouders. Hij is van Duits-Italiaanse afkomst. Verandering van kamp, eerst nog vliegend voor de Duitsers, vervolgens de Italianen en en nu voor de Engelsen. En een meisje waar hij dolverliefd op is. Zij vliegt hem achterna, maar ze is niet op de hoogte van zijn ongebruikelijke parcours. Wat ze wel weet, is dat ze zwanger is. Van hem. het komt tot een blij weerzien, maar de Engelsen begrijpen er niets van. Bovendien is er nog verpleegster Heather, die Ali afwees. En wat later Spencer, een Engelse smeerlap die Ali's jobhopping doorheeft. Spencer wacht af om hem te verraden. Hij heeft zijn zinnen op Aïcha gezet...

We weten best dat er een Frans nichepubliek is voor luchtvaartstrips dat het om de techniek, de vliegtuigen en de vluchten te doen is. Daarom vinden we het jammer dat er voor de cover is gekozen voor een inwisselbare illustratie van twee vliegtuigen in de lucht. Ons spreekt de paginagrote illustratie op de titelpagina veel meer aan. Daarop zien we de drie hoofdpersonages Ali, Aïcha en Heather in de cockpit met twee achtervolgende vliegtuigen op de achtergrond. Dat is pas een publiekscover!

Een extra dossier met schetsen en bijkomend commentaar is opgenomen in dit album dat de reeks in een spannende versnelling brengt.