Al in 1989 waren we serieus vertederd door het eerste album van Cédric (voor de Nederlandstalige markt toen nog Stefan getiteld). De avonturen van het jonge blonde schavuitje sloegen goed aan en zorgden voor een topverkoop en heel wat afgeleide producten, tot een eigen tekenfilmreeks toe. Toch betrapten we er ons op dat er onwillekeurig al heel wat gaten in onze collectie zaten en we de laatste jaren niet echt meer uitgekeken hadden naar een volgend album.

Raoul Cauvin blijft natuurlijk een topscenarist, maar het wordt schijnbaar hoe langer hoe moeilijker om een originele insteek te vinden: de Chen-adoratie, de ambras tussen opa en zijn schoonzoon,... we hebben het allemaal al net een keertje te veel gelezen. Het valt trouwens op dat er op veel pagina's wel erg veel totaalbeelden en andere grote prenten zijn opgenomen. Volgens ons had er — mits een andere bladschikking — gemakkelijk een verhaaltje extra bij gekund op die 48 bladzijden. Toch krijgen we nog altijd weke knieën als de verhalentrommel van opa weer opengaat en hij al flashbackend Cédric een levenslesje bijbrengt.

De tekeningen van Laudec blijven top. We hebben er voor de aardigheid album 1 nog eens bijgenomen en dan zie je welke visuele evolutie de personages hebben doorgemaakt: anno 2014 moet het allemaal wat gestroomlijnder, mag het wat feller.

Misschien zou het geen slecht idee zijn om Cédric Amoras-gewijs eens serieus te laten puberen. Nu bleven we met dit album toch een beetje op onze honger zitten.