Na het debacle rond de schat van Montezuma richt Cortèz zijn aandacht tot de verovering van Tenochtitlan. Nadat hij het door Spanje gestuurde leger van Narvaez's versloeg, lijkt niets hem nog in de weg te staan. Een gedeelte van dit verslagen leger, onder leiding van Don Velazquez de Cuellar, heeft Tenochtitlan echter bereikt en reikt de keizer van de Azteken de hand. Dit nieuwe samenwerkingsverbond wil Cortèz op de knieën krijgen en een belangrijk reliek terug naar zijn eigenaar brengen. Onmisbaar in dit laatste gegeven is Catalina. Deze Spaanse schone werd gevangen genomen door de Azteken nadat zij voor Cortèz een deel van de schat van de Azteken gestolen had. Haar leven werd gespaard en indien zij erin slaagt het kruis met de beeltenis van Txlaka terug te bezorgen, is zij opnieuw een vrije vrouw. In de wildernis vecht Royo ondertussen voor zijn leven, steeds meer onder invloed van de wortels van de Oqtal. En dan is er nog Barbo Bezan, een christelijke priester die het bont maakt in de jungle.

Dit eerste deel van een nieuw tweeluik lost op één been de verwachtingen die we op voorhand hadden in. Philippe Xavier zorgt opnieuw voor fris en dynamisch tekenwerk. Jean Dufaux maakt op zijn beurt dan weer werk van een geschiedenisles die net ietsjes anders loopt dan gedacht. Voor zijn doen valt het echter allemaal nogal mee en de mystieke inbreng van de Azteken werkt wonderwel. Stilaan wordt naar een hoogtepunt toegewerkt. Het tweede en laatste deel van dit tweeluik zal ongetwijfeld nog het een en ander voor ons in petto hebben. Volgens Philippe Xavier sluit het allszins de reeks af.