Auteur Frédéric Lenoir is een gerenommeerd filosoof en godsdiensthistoricus die al heel wat ernstige publicaties op zijn naam heeft staan, met ronkende titels als Hoe Jezus God Werd of Handleiding voor een Evenwichtige Geest en een Kalm Gemoed. Misschien moeten we die laatste titel ook eens tsundokugewijs tot ons nemen: een striprecensent kan dat bij wijlen zeker gebruiken...

Om zijn boodschap bij het grote publiek te krijgen, gebruikt de man een zo breed mogelijk spectrum binnen het boekenwereldje. Zo schrijft hij niet alleen essays en filosofische traktaten, maar waagt hij zich ook aan romans en — yep — stripboeken. Dit Orakel van de Maan is een bewerking van zijn gelijknamige roman uit 2006, maar hij laat zich voor deze stripadaptatie wel bijstaan door Rodolphe, die volgens het colofon voor de decoupage zorgt.

Het verhaal? Tja, da's redelijk ingewikkeld om hier in enkele regels uit de doeken te doen. Boerenzoon Giovanni is stapelverliefd op de adellijke Elena en doet al drie albums lang verwoede pogingen om weer bij haar te geraken. Hij lijkt echter voor het ongeluk geboren: nu is hij weer in handen gevallen van een sadistische slavenhandelaar uit Algiers en bereidt hij een drieste ontsnappingspoging voor.

Wordt de roman in het new agewereldje vaak opgehemeld voor zijn mooie filosofische en ietwat existentialistische beschouwingen, in de strip komt dit gegeven een stuk minder aan bod. Zo hou je eigenlijk vooral een degelijke avonturenstrip over die in een razend tempo over je heen dendert.

En... — roffel roffel — hoe brengt Griffo het er deze keer van af? Het is alweer even geleden dat de veeltekenaar ons nog eens kon verrassen. En nee, dat doet hij ook deze keer niet. Zijn personages ogen degelijk, hun bewegingen zijn natuurlijk, maar vaak sluipt er toch een zekere nonchalance in de karakters, alsof hij alweer naar een ander project hunkert. Naar Golden Dogs misschien?