MECCANO 4 (comic)
Container 2: Go-Between
Hanco Kolk • Bries
32 p. (SC)
|
|
| Ouder worden |
|
Tweede van zes geplande comicdeeltjes als opwarmertje voor de big deal: een integrale, maar geredigeerde Nederlandstalige uitgave van Meccano deel 4: Container. Miss Meccano baart een dochter, maar verbiedt de slonzige dokter de navelstreng door te knippen. Vier jaar later treffen we haar aan in het relatiebureau Go Between van vrouwenbasher Milo, waar ze video-opnames maakt van mannen op zoek naar een vrouw. Dochter Céline leeft nog steeds verbonden met haar mam. Op haar zestiende is ze dat toch wel een beetje beu en wil ze, zoals haar moeder beloofde, de 'nauwe band' doorknippen. Mama vindt echter dat ze er nog niet klaar voor is.
Met de reeks one-shots in het Meccano-universum heeft Hanco Kolk enkele toppers op de Nederlandse stripkaart gezet die ook in het buitenland hoog worden ingeschat. Kijk bijvoorbeeld maar naar de uitslagen in de Kanjers van Oranje. Deel 1: Beauregard staat op nummer 6, deel 2: Gilette vinden we zelfs terug op een verpletterende tweede plaats. Daarmee schep je hoge verwachtingen. Tot nu toe zijn we echter nog niet zo fenomenaal onder de indruk zoals we waren na het lezen van vooral die eerste twee delen. Er valt minder te lachen, om maar wat te zeggen. We hebben bovendien het gevoel dat Kolk meer bedachtzaam zit toe te werken naar een strip met hoofdstukken, goed voorbereid en netjes onderverdeeld in verschillende segmenten. Terwijl in eerdere delen het toch spontaner overkomt met meer ruimte voor de grap in plaats van het dramatische gegeven. Is dat ouder worden? Dan missen we ook nog twee notoire zaken: de Tex Avery-achtige razernij, die we enkel opmerken in de agressief aangezette platen 34 en 35, de scène op plaat 24 en in mindere mate de eindplaat... Hmm, dan toch nog meer dan we konden onthouden. Het tweede element dat we missen is — voorspelbaar — de inkleuring. Het valt niet weg te denken uit Meccano, we zijn visueel ingesteld. Wat dan anders wel harder opvalt is Kolks sublieme lijnvoering. Dit is design, een zoektocht naar de universele, beweeglijke lijn. Met een minimum aan dikwijls in elkaar vloeiende lijnen herkenbare volumes scheppen, wie doet het hem na? Als extraatje zit er een weggelaten scène in dit deeltje.
Begrijp het niet verkeerd. Container is allerminst een ontgoocheling. De navelstreng is een knape vondst, maar daar bulkte het ook van in eerdere delen. Het verhaal is doordacht geconstrueerd, maar op een slinksere manier blonken de eerste delen daar ook in uit. De dramatische ontwikkelingen zijn schrijnend, maar vroeger was het ook nog eens bewust en overtuigend choquerender. Was vroeger dan alles beter? Worden we zelf ook niet ouder? |
|
| > DAVID STEENHUYSE — mei 2006 |
