Ken je de wet van Murphy? Alles wat mis kan gaan, zal ook mis gaan? Dit is nu wel helemaal van toepassing op de Corsicaanse veiligheidsagent Vincent Sisco. Na zijn uitschuiver omwille van persoonlijke redenen in het vorige deel, een climax van jewelste, zit hij in een Amerikaanse gevangenis waar hij al meteen slaags raakt met enkele pestkoppen. De isoleercel dan maar. De Franse president voelt zich voor schut gezet, maar Sisco mag niet praten tegen de CIA die hem misschien wel wil inlijven. Sisco moet gerepatriërd worden, ook al blijft hij op non-actief staan. Is er een lichtpuntje aan het einde van de tunnel voor Sisco of is het gewoon de koplamp van een naderende trein? Sisco verijdelt een bomaanslag en wordt er dan toch weer ingeluisd. Beticht van moord. Het zit hem echt niet mee.

Het vorige tweeluik luidde een belofte in: een evolutie die de koers van de reeks op de helling zet. Niet rusten op de lauweren. Scenarist Benec laat er geen gras over groeien, hij teert niet op makkelijk succes en tast de grenzen van het mogelijke af, hij daagt de lezer uit om te blijven volgen. Hij wordt hierin geruggensteund door het hypercommerciële realisme van Thomas Legrain, een droom voor elke scenarist die boekjes wil verkopen. En dat is wat Sisco met elk nieuw album meer en meer doet. Na één week komt dit album op nummer 91 in de Vlaamse verkooptop 100.

Wie een alternatief zoekt voor XIII of Largo Winch, zoek niet verder; Sisco is je man. Momenteel overklast hij met verve de jongste XIII-albums, nu Largo nog.